Türkiye'nin memur portalı

Yıllar öncesine ışınlayan konu.

Bir kütüphane müdavimi olarak sınavlara çoğunlukla kütüphanede çalışarak hazırlanıyordum.

amfi büyük, akustik berbat, sınıf kalabalık, hava soğuk,

ses gelmiyor şakşakşakşak ses gelmiyor şakşakşakşak ( bir anda tribüne bağladım, neyse )

Hocanın sesi duyulmuyor.

Amfinin arkasından biri köşeleri olmayan bir şey bıraksa aşağıya inene kadar tıngırtısını dinliyorduk. Hey gidi günler.

ses Duyulsa da ders ağır aksak gidiyor, tempo düşük, bana fenalık geliyor.

Kahvemi alıp kütüphaneye yollanıyorum.

Her şey güzel yolunda da kütüphanenin kapısı eski amerikan barlarının kapısı gibi ikide bir garç gurç açılıyor. Arkadaş öyle gürültülü gıcırdıyor ki. Kendi kendime dedim ben bu sorunu çözerim.

Evde dikiş makinesinin yağı vardı. Makine yağı işte bilmiyorum içinde ne var.

Aldım bir gün onu, okula gidip kütüphane görevlisinin önüne koydum. Hiçbir şey söylemedim. Önce 6-7 saniye kadar yüzüme baktı. Ben sürekli okumaktan iyice mala bağlamışım konuşamıyorum. Belki de soğuktan, ya da içimdeki kasvetten. Sarı yapraklar uçuşuyor, naylon poşetler uçuşuyor, hava soğuk, her yerde bir hüzün. Konuşmadım işte adamla.

Neyse çok geçmeden anladı.

Haaaaa dedi. Kapıyı yağladı.

Konuyla ilgisi var mı bilmiyorum ama kütüphane bir iki ay sonra esaslı bir tadilata girdi ve çok daha güzel bir şekle kavuştu. Biz o arada öbür fakültenin görece kocaman camlı aydınlık kütüphanesine takıldık. Hamam böcekleri gibi radyatörlere yapıştık, eski Fransız kütüphanelerinden İsveç'in kocaman camlı binalarına geçmiş gibi olduk. Tek sorun bizim kitapların orada olmayışıydı ki onu da evden taşıyarak çözdük. Duvar yazılarınınsa hocalar ya da idari kadro tarafından kesinlikle takip edilmediğine eminim ki çoğu hayatın anlamını daha o yaşlarda çözen öğrencilere ait acımasız yazılardı. Hatırladıkça hala sesli gülüyorum.

Bence iyi biridir.

Bu konuya kefil olabilirim evet.

Eyvallahsız evet buna da kesinlikle katılıyorum.

Keskin bir yargı gücü var.

Bu herkeste bulunmaz.

Cebelitarık'ta giriş kısımları tamamen kumlarla kapalı olduğu için yaklaşık 40.000 yıldır kimsenin ayak basmadığı bir mağara keşfedildi.

İçinde eski çağlarda yaşayan insanlara ait kalıntılar, taş aletler, yumuşakça kabukları ve hayvan kemikleri de bulunan mağaranın çok kıymetli bir buluş olduğu, adeta Tutankamon'un bulunan mezarı kadar önem taşıdığını belirtmişler.

Mağaradaki sarkıt ve taşların incelenmesi neticesinde bölgede büyük depremlerin yaşandığı da belirlenmiş.

Rivayete göre siyah beyaz bir kediymiş.

Hz. Muhammed kedisini çok severmiş.

Uhud seferine çıktığında rastladığı yavrusunu emziren bu kedinin başına ezilmemesi için bir nöbetçi görevlendirdiği rivayet edilir. Dönüş yolunda ise kediyi sahiplenmiş ve adını müezza koymuş.

Kendisine peygamberimizin Ebu Hureyre ismini verdiği zat Abdurrahman bin Sahr.

İslam inancında hayvan sevgisi de önemli bir yer tutuyor.

Kadıköy'de bir mağazadaki kedi mamalarının önünde nöbet tutan ve türlü numaralarla kendisine mama aldıran maskot kedi.

Çok popüler olmuş.

Merak eden mağazaya geliyormuş.

İyi fikir.

Tüm mağazalara bir kedi maması reyonu ve sahiplendikleri kediler önerilebilir.