Türkiye'nin memur portalı

dolanıyorum deponun oralarda işime bakıyorum

depo dediğime bakmayın vahşi depolama alanı desem daha doğru.

dedi ki: dikkat et köpek var.

baktım kanepenin üzerinde uzanmış yatıyor.

belçika kurdu.

doğrudan konuya girdim:

- dalaaayi mi ? diye sordum.

evet olayı kalbinden kavramak lazım.

valla pek belli olmaz, fazla yanaşmayın, dedi.

ehe ehe beni bununla mı korkutacaksın ?

dedim ki vallahi çantamda biber gazı var, saldırırsa ortalık karışır ona göre.

depodayız ve teslimatı bekleyen onlarca mal var.

kim ister ki sevdiği kazağa kavuşunca gözlerinin alev alev yanmasını haa haaaa ?

dedi ki o köpektir.

he dedim o köpekse ben de insanım.

köpek şekerlemeden kafasını kaldırdı ve bana şöyle bir baktı.

beni pek kaale almadı ve yine kafasını kanepeye koydu.

çok da tatlıymış, bence saldırmayacak.

yerim ben onu bana saldırmaz.

adama dedim ki: fidanlarımı böbreğimi arar gibi arıyorum, nakledilecek böbreğim de burada olsaydı onu da böyle arardım.

burası ali sami yen , buradan çıkış yok. ( böyle miydi neydi ? )

filmin mezar ziyareti sahnesinin altında altyazı olarak şu ifadeler geçiyormuş:

ey sıcak akdeniz'in sıcakkanlı evlatları, ne işiniz vardı soğuk rus steplerinde ?

eğer cevap verebilselerdi,

her birinin yazdığı cevabı tek tek okumak isterdim.

ne işleri olduğu ya da olmadığı konusu netleşirdi.

dinliyorum, hem yaralı hem şifacı nasıl olmuş diye.

yaralarınız diyor,

yaralarınız aynı zamanda sizin gelişmeye başladığınız yerleriniz.

bu günlerde diyor,

biraz da sizi siz yapan herkesten gizlediğiniz yaralı yönlerinizin gün ışığına çıkma zamanı.

ne demek istiyo acaba ?

anlamadım ama

bütün bunların üzerine the holdovers'ı izleyince

cuk oturdu.

Oscar alacağı belliymiş.

ben çok beğendim.

sıradan bir film değil ama oyuncular ödül almak için de kasmamışlar sanki.

oynamışlar geçmişler.

daha doğrusu oynamamışlar da sanki belgesel çekilmiş.

ya da onun gibi bir şey.

ağlatmayı başarıyor.

konusu: bir özel lise, lisenin noel tatilinde çeşitli mecburiyetlerden okulda kalan öğrencileri, bir öğretmen ve okul çalışanları...

gizli yaraların ortaya dökülmesi.

acayip hikayeler anlatıyorum.

kimisi dinliyor, kimisi anlamıyor.

aslında şöyle oluyor:

herkes konuşuyor ama kimse kimseyi dinlemiyor.

bayram rabarbası

ahaha

kafam kazan gibi oldu.

bütün gün gübre taşısam bu kadar yorulmazdım ki tam olarak da böyle oluyor.

dedim ki:

en iyisi böyle çalışmak.

bayramın birinci günü, pis köpek üzerimi çamurla sıvadı daha birinci günden ofsayt.

gelen giden uyarıyor.

git üzerine doğru dürüst bir şey giy bayramlaşmaya gelecekler.

evet giyeyim ve o da çamur olsun.

bu pislik yakamı bırakmıyor.

oh be en çok sabahları çay içmeyi özlemişim.

çayımı içtim, kendimi dışarı attım.

bayram tebrikleri uzaktan kulağıma geliyor. arada bol bol adalet adalet adalet kelimeleri dolanan ayaküstü muhabbetler.

ben içimden şarkı söylüyorum:

kalem yazar tükenir, kader yazar tükenmez ... aynen öyle , aynen öyle...

aynen aynen.

epistemolojik kopuş böyle bir şey olabilir sanırım.

bazıları pirinç serpmiş, bazıları buğday bırakmış, bazıları da şeker.

şekeri niye bırakıyorlar bilmiyorum hiç olmazsa ambalajından çıkarsaydınız.

artık telefon teknolojisi var.

dua ederken, kuran okurken daha kolay oluyor.

yüreğimizin kabarması belli olmasın diye oyalanacak bir şeyler bulduk. Temizliğe koyulduk.

otları temizledik, etrafı temizledik...

kendi isimlerimize odaklanamıyorum.

insana çok ağır geliyor.

belli bir mantıksal sıralama da yok.

yani bizim kıt mantığımıza uygun demek istedim.

başka taşlara bakıyorum, onları okuyorum.

ziyarete gelen tanıdıklarla bayramlaşma, selamlaşma, ayaküstü anıları tazeleme, teskin etme, rahmet dileme, iyi sözlerle anma,

teker teker baktım.

herkesin kalbi buruk.

mezarlık her zamankinden çok daha kalabalıktı.

ziyarete gelen çok kişi vardı.

sonradan sordum neden böyle olabilir diye, çok vefat eden oldu dediler.

kovid...

artık kabirlerde yatan çok daha fazla ismi tanıyorum.

çok fazla...

mezarlığa gidince anılar da canlanmaya başlıyor.

kahkahalar, sohbetler, güneşli güzel günler, çalışmalar, dinlenmeler, dertler, çareler...