Türkiye'nin memur portalı

kesik kolların havalarda uçtuğu Ömer seyfettin hikayesi.

ömer seyfettin'in çok iyi fakat çocuklara önerilmemesi gereken bir yazar olduğunu düşünüyorum. +1

Bize stephen king ayarında hikayeler anlatıyordu.

Başını vermeyen şehit,

diyet,

kaşağı,

falaka,

topuz,

kütük,

forsa

bugün filmleri çekilse -ki niye hala çekilmemiş onu da merak etmedim değil- şiddet içerikli film diye uyarı yazısı konur.

iki tanesini anlatayım:

Birincisinde adam yerden göğe kadar haklı.

düğmeye bastım, yaya için yeşil yandı, araba durdu.

tam o anda başımı çevirdim, uzun süredir görmediğim bir tanıdığa rastladım ve selamlaştık.

sonra o lafı biraz uzattı ve cevap vermek zorunda kaldım.

ışığı ve bekleyen arabayı tamamen unutmuşum.

sonradan başımı çevirince;

camı kapalı olduğu için adamın sadece el kol hareketlerini görüyorum ama suratından yüksek volümlü methiyeler düzdüğünü anlayabiliyorum.

hatta ona dublaj bile yapabilirim.

Neyse bu da bana ders olsun.

ikincisinde kim haklı bilmiyorum, takdir sizin.

Bir grup kadınlı erkekli yaşlı Alman.

Uzunca bir masanın uç kısmında oturup yemek yiyorlar.

Sandalyelerinden birinde servis var ama sandalye boş.

Yemek yemem lazım, her yer dolu olduğundan, yer bulamadığım için ve masa oldukça uzun olduğu için diğer ucuna tabağımla birlikte iliştim.

İçlerinden biriyle de selamlaşıp başımla da onay almış oldum. Almancam yok, İngilizce de saçma geldi.

Kendi halimde yemeğimi yerken boş sandalyenin sahibi geldi.

Afacan Dennis'in dedesine benziyor.

durduk yerde bana bağırmaya başladı.

Aval aval suratına bakıyorum ama bir şey de anlamıyorum.

Adam nefes almadan Bay Meraklı gibi bağırıyor.

Bütün restoran sessizleşti, herkes bize bakıyor.

Dayı sen ne diyorsun ? diyemiyorum.

Yalan yok beni bir gülme aldı.

Gözlerimi açtım adamı inceliyorum.

Sonra garson geldi, çok telaşlandı, telaşı bana olan saygısından değil onu hissediyorum da, niye telaşlı onu anlamıyorum.

Herhalde bu amca gidecek, beni idareye şikayet edecek diye korkuyor.

Yahu ne korkuyorsun senlik bir durum zaten yok.

Lütfen, dedi sizi şöyle alabilir miyim, falan filan dedi.

aslında garsonların gıcık olduğu türden gidip kendi çatal kaşığını alan da bir tipim, hiç de sevmem öyle garip yapmacık nezaket cümlelerini.

geçtim gösterdiği yere oturdum.

ertesi gün asansörde karşılaştık.

bizimki rahat durmadı tabi:

adamı tanıdı hemen.

Bu muydu ?

diye yüksek sesle sordu.

Bir yandan da eliyle gösteriyor.

adam anladı bir şeyler, telaşlı telaşlı gözlerini kaçırıyor.

La havle ve la kuvvete illa billahil aliyyül azim.

He dedim, he, ilişme yaşlı başlı amcaya rahat bırak, sonra gülmeye başladım.

Kavga etmekten nefret ederim.

okulu bitirdikten sonra gelişen bazı olaylardan sonra bana şöyle demişlerdi:

alçaklara kar yağdı üşümedin mi ?

Sen bu işin sonunu düşünmedin mi ?

hatta demişlerdi ki:

hacel obasını engin mi sandın ?

Ayağında potini var zengin mi sandın ?

Her olur olmazı canım, dengin mi sandın ?

ay da geçti göremedim dost (yar) seni

Merdivenden tıkır mıkır inişi

cığıldaşır altın ile gümüşü

ipti söz verip de canım sonra dönüşü

ay da doğdu göremedim dost (yar) seni

ben de dediydim ki: ee bunları okullarda öğretmiyorsunuz ki nerede öğrenek ?

o zaman sıradaki türkü hepimize gelsin:

zam yağar zam üstüne, derdim var dert üstüne, cellat boynumu vursa, yar sevmem yar üstüne...

amaney amaney, halim yamaney, seni gelin getirem, dampinglerin zamaney..

biraz taradım.

samsun, adana, denizli, uşak, azeri lehçesi ( ters e benzeri özel bir harfleri varmış )

açık e kullanıyormuş.

Gerçi akdeniz ve ege'de açık e yok diyenler de olmuş.