Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
emelkocaBu üye YazarBu üyenin profil sayfasına git |
|
|||||||
|
Çoğunlukla genetik geçiş gösteren, vücutta pıhtılaşmayı sağlayan proteinlerin azlığı ya da yokluğu nedeniyle ortaya çıkan, kanın pıhtılaşmaması hastalığıdır.
Kendi memleketim diye söylemiyorum ama hem denizi hem ormanları, hem yemekleri, hem karmaşadan uzak sade yaşamı -ki bunun da büyük göstergesi olan yıllardır trafik lambası olmadan şehir içi ulaşımın sağlanmış olması(2019 da ancak trafik lambası konulmuş)-, insanlarının birbirine saygılı, misafirperver, güleryüzlü olduğu, inceburun feneri, hamsilos koyu, tarihi cezaevi, erfelek şelaleri, inaltı mağarası, sinop kalesi, diyojen heykeli gibi gezip görülecek yerleri, selçuklu ve bizans döneminden kalma yapı ve eserleri ile çocukluğumun da geçtiği sinop, emekliliğimde de yaşamak isteyeceğim ildir.
Eşimin çok sevdiği tatlılardan biri ve onun da yönlendirmesi ile ilk kez ramazana özel sütlü şerbetlisini denedim. Çok da güzel oldu. Pofuduk pofuduk tek lokmalık sütlü kemalpaşa tatlıları, iftar sonrası hafif bir tatlı olarak tavsiye edilir.
İftar ile sahur arasındaki vaktin birbirine çok yakın olmasından kaynaklı uyku yetersizliğinden dolayı olduğunu düşünüyorum.
İftar sonrası daha derin uykuya dalmadan tekrar sahura kalmak ve sahur sonrası da yine tam uykuya dalmadan tekrar güne başlamaktan dolayı baş ağrısı ve halsizlik oluşuyor.
Oturmaya çalışan insanın altından sandalyesini çekmek, yolda yürüyen insana birden çelme takıp düşürmeye çalışmak, deprem oluyormuş gibi sırayı sallamak gibi aslında komik olmayan, daha çok sinir bozan şakalardır.
1. | ramazanaksoy | |
2. | Mustafa1652 | |
3. | engineer_0666 | |
4. | cilginturk71 |
Takip edilen yazar yok. |
21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |