Türkiye'nin memur portalı

Sizin bu botanik bahçesinden hallice balkonu çok merak ettiğimi söylemeden edememekle birlikte leylak, hem kokusu hem de görüntüsü ile benim de favori çiçeklerimdendir. Özellikle mor renkli olanlar, en çok sevdiğim. Zaten asıl zaafım mor renkli çiçeklere karşı, başta erguvan olmak üzere.

Çalışma düzeni şaşıp, tatil ve iş günü kavramları birbirine karışınca vücut da bilemiyor ki hangi gün pazardı, hafta içi gibi erkenden uyanıveriyor. etrafın sessizliğini dinlemek de güzel. o yüzden pazar sabahı erkenden kalkmış olmak, 'zaten ben uykuyu çok sevmem ki' diye teselli bulduğum durum oluyor.

Çoluklu çocuklu aile şehirden kırsal kesimde eski, köhne bir eve taşınır. Etrafta ya kimse yoktur ya da garip gözlerle bakan tek tük esrarengiz komşular vardır. Evde geçirilen bir kaç geceden sonra, evin küçük çocuklarından biri evde önceden yaşayan aileden evi terk edememiş ruhlarla iletişime geçer, evde kimse çocuğun bu halini anlamaz ya da çocuk anlatsa da çocuktur, hayal görüyordur der geçerler. Ta ki filmin sonunda bütün aile evde yaşayan hayaletleri fark edip evden kaçmaya çalışıncaya kadar, bu sırada aile fertlerinden bir kaç kayıp da yaşanabilir. Genelde bu tarz filmler, eve taşınan yeni bir aile görüntüsü ile sonlanır. Yani maşallah hayaletler hiç boş kalmazlar, eğlenecek birilerini muhakkak bulurlar. Bu konu ile çekilmiş sırf kendim en yüz film izlemişimdir, bir de eminim hala izlemediklerim vardır. Bence film sektörü artık yeni bir konu bulmalı kendine, özellikle benim gibi korku filmi severler için. Çünkü bu tarz klişeye dönmüş filmler seyircide korku yerine komedi etkisi yaratıyor.

Sevinci de hüznü de paylaşmayı bilen, karşındakinin hissiyatının kendine sirayet etmesine müsade eden ve bu hissiyatı dışa vurmaktan çekinmeyen, duyguları en uç noktalarda yaşayan, dostcanlısı duygusal kişilik.

Futbolun özelliği bu sanırım; bir taraf sevinirken, diğer tarafın üzülmesi.