Türkiye'nin memur portalı

Hele ki sevdiğimiz insanlardan duyduğumuzda canımızı acıtmakla kalmayıp, ciğerimizi yerinden söken sözler(mecazen dikenler) topluluğudur.

"Yazıklar olsun"

"Bunu senden hiç beklemezdim"

"Yüzünü görmek, sesini duymak istemiyorum"

.

.

(Hoş bu sözler en üst perdeden oldu sanki, fazla abartmış olabilirim)

Lisede öğretmenlik yapan biri olarak bir ders saati ana sınıfının dersine girsem, bakakalırım, hiçbir şey yapamam, o yaş grubu ile eğitim-öğretim açısından ne yapacağımı bilemem, bırakın ana sınıfını 9.sınıf öğrencileri bile çocuk gelir çoğu zaman. 11. Ve 12.sınıflar her zaman için tercih sebebimdir.

Bomboş bir kutunun içini doldurmak, hele ki 5-6 yaş çocukları için somut ve soyut zekaları çok farklı düzeydeyken ayrı bir uzmanlık ister. Hoş eminim okul öncesi öğretmeni de 12.sınıfın dersine girdiğinde, benimle aynı şekilde düşünür, ona da o zor gelir.

Konfüçyüs'ün sözü olarak ifade edilen bu cümle empatinin ne kadar önemli olduğunu vurgular. Bir kişi kendine yapıldığında hoşuna gitmeyecek olan bir davranışı, başkalarına yapmamalıdır, çünkü bu davranış kendini rahatsız edeceği gibi başkalarında da rahatsızlık oluşturacaktır. Bu olumlu bakış açısına sahip olan insanlar daha huzurlu ve sağlıklı bir etkileşim içinde olurlar. Ancak kişi karşıdakinin üzüleceğini bile bile aksi yönde davranış sergilerse, iletişimleri zarar görür. Bu nedenle bu söz, İnsan ilişkilerinde önemli bir yaklaşımdır. Bireylere erken yaşlarda kazandırılması gerekir.

Bazen olur öyle, karşındakine ne diyeceğini bilemediğin hâllerde, duruma tepki olarak istemsiz bir gülme gelir, ancak işin garip tarafı ortada komik olan birşey de yoktur.

Birine doğrudan birşey söyleme cesareti gösteremeyen kişilerin, söylemek istediklerini dolaylı yollardan iletme şeklidir.