Türkiye'nin memur portalı

Uzun bir aradan sonra bugün gerçekleştireceğim eylem. Annemden aldığım yoğurt mayasını heba etmemek adına gün içersinde bu sıcakta baya uzun yol yürüyüp günlük köy sütümü aldım, ocakta kaynamaya başlıyor şuan. Valla kaç yıllık kimya öğretmeniyim, bir şu yoğurt mayalama işini bir türlü çözemedim. Bakalım bugünkü girişimim nasıl sonuçlanacak, inşallah tutar, zira ev yoğurdu gibisi yok. Bir aydır annemin köy yoğurdunu yemenin mutluluğu üstüne kendi yoğurdumu mayalamayı başarabilirsem mutluluğum katbekat artmış olacak.

İnsanların Gündelik hayatında, aynı matematik bilgisi gibi olması gereken, hayatı kolaylaştıran, temel ve uygulamalı kimyasal bilgiler bütünüdür.

Örneğin, sıcak bir maddenin üstüne, soğuk bir madde konulursa soğuk olanın eriyeceği, kolonyanın kapağının kapalı olmazsa alkolün uçup gideceği, asitlerin metallerle ve mermerle tepkimeye gireceğinden temas ettirilmemesi gerektiği gibi basit kimya bilgileri çoğu insanın farkında olmadan kullandığı gündelik kimya bilgisidir.

Özellikle aramızın çok da iyi olmadığı, çevresine negatif enerji yayan kişilerin ağzından duymaya alışık olduğumuz, can atıcı, kalp kırıcı, zedeleyici, iğneleyici ve hazmetmesi zor olan, genellikle de gerçeklikle bağdaşmayan, "duymaz olaydım" dedirtecek cinsten sözlerdir.

Bu tür sözler, Ya gözleri doldurtur, kişiyi oturduğu yerden kalkamaz hâle getirir ya da kavga sebebidir.

Dünyadan uzak, deryaya yakın...

Benim de çok sevdiğim bu dizeye sahip şarkıyı son zamanlarda sakiler grubu da farklı bir yorum ve tarzda söylemiştir.

Kişi hiç bir aşçılık eğitimi almadığı halde, tamamen kendi bilgisi, yeteneği ve becerisi ile ortaya hem tadı hem de görüntüsü ile çok lezzetli, çok güzel yemekler çıkartabilmesi durumudur.

Aynı yemeği aynı malzeme ve teknikle iki farklı kişi yapar, ancak yemeklerden biri diğerinden daha güzel olur, çünkü o kişinin eli daha lezzetlidir. Bu özellik Herkeste yoktur, allah vergisi bir yetenektir diyebiliriz.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.