Türkiye'nin memur portalı

Aleni bir şekilde rahatsız edici tavırlar sergileyen kişilere karşı, psikolojiyi yerinde tutmak adına, yapılması elzem olan eylemdir.

Ne aradığını baştan bilip, ancak yol boyunca gezerken unutup, başka şeyler alıp da eve, asıl lazım olan şeyi almadan dönmek daha kötüsüdür. O yüzden liste yapmak ve dışarı listeyle çıkmak en doğrusudur. En azından ihtiyaç olan malzeme de poşette olur.

Günümüz şartlarında "sağlıklı, doğal, organik vb." olarak tabir edilen gıdalara erişimi sağlamak, normal bir vatandaş için zor hâle geldi. Zira Eskiden et fiyatlarından dert yanılırdı, Şuan et fiyatlarını düşünen yok, sebze, meyve, süt ve süt ürünleri, daha pek çok gıda kalemi de yüksek fiyatlardan nasibini aldı. O sebeple artık sağlıklı ve dengeli beslenmek çoğu kişi için lüks oldu.

Başkasının saygısızlığını, saygısızlık yapmayana mâl etmek, ondan açıklama beklemek de saygısızlık değil midir? Oruç tutmayı körü körüne aç kalmak zannedip, karşısında yemek yiyen kişiye kötü söz söyleme gafletinde bulunan kişinin(ki neden oruç tuttuğunu idrak edememiş bu kişilerin azınlıkta olduğunu düşünüyorum) yaptığı kötü davranışı, sanki tüm oruç tutanlar yapıyormuş gibi lanse etmek, oruç tutan kişileri zan altında bırakmanın yanlışlığına düşmemek için, bu konuda hassasiyet gösterenleri tenzih etmeniz gerekmiyor mu? Oruçluyken oruçlu olmayana kötü yaklaşımda bulunana, bizzat gösterin bu tavrınızı. Birkaç kendini bilmez saygısızlık yaptı diye herkesi bir kefeye koymak kadar mantıksız birşey olamaz.

Ramazan ayı hoşgörü ayıdır, oruç tutan tutmayana hoşgörü gösteremiyorsa zaten o orucu hiç tutmamalıdır. Kaldı ki insanların çoğu hastalık, yaşlılık,iş yoğunluğu gibi belli sebeplerden ötürü istese de oruç tutamayabilir. Ablam tiroid hastası, yıllardır tutamıyor, annem-babam 70 lerde, kullandıkları ilaçlar var, erkek kardeşimin iş yoğunluğu çok fazla, uzun süre aç kalması çalışma hayatını etkiliyor. Hal böyleyken kim onlara oruç tutmadın diye laf söyleme hakkını verir, ya da onlardan açıklama yapmasını bekleyebilir. Kayınvalidemi tutmaması konusunda ikna etmeye çalıştık, tansiyon hastası, 70 ine gelmek üzere, hâlâ tutabildiğim kadar tutarım diyor, mazereti olan zaten tutmamalıdır. İster mazareti olduğu için, ister inancı olmadığı için tutmayan tutmaz, tutanınki de kimseyi ilgilendirmez, tutmayanınki de, zira ibadet bireyseldir.

Ne kimsenin inancına, ne de dünya görüşüne zerre olumsuz bir sözüm olmadığı halde, sırf manevi değerlere biraz saygı, dalga konusu olacak konu değildir dedim diye, olmadık hakaretlere maruz kalmış biri olarak, biri de desin ki emelkoca şu entrysinde benim dünya görüşüme kötü söz söyledi, imada bulundu, saygısızlık etti. İşte O zaman milyon kez özür dilemeyi de bilirim. ancak karşıt bir görüş beyan eden herkesi, saygısız ilan edip, yaygarıcı gibi gösterip, bu dindarlar zaten böyledir diyip, genellemek, hemen ensesine etiketi yapıştırmak kolaylığına kimse kaçmasın, saygıyı hep tek taraflı beklemeyin. Saygı, çift taraflı olunca anlam kazanır. Başkasının saygısızlığı da beni ya da başkasını zerre bağlamaz, saygısızlığı yapana direkt hesap sorun.

Ağzından bir tane güzel söz çıkmamaya yemin etmiş, art niyetli, kompleksli kişiler, ilk en kolayına geldikleri için, kişinin dış görünüşünden başlarlar, atomik ve moleküler düzeyine kadar inip, ağzına gelen her türlü kötü sözü, aleni ya da alttan alttan iğneleyerek kişinin yüzüne ya da arkasından söylerler ve bunu da kendilerine hak görürler.

Biyolojik Yaşı kaç olursa olsun, zihinsel yaşı ergenlik döneminde kalmış olan insan davranışıdır. Zira belli bir olgunluğa erişmiş her bilinçli insan, dış görünüşün bir kusur sayılamayacağını bilir.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.