Türkiye'nin memur portalı

Atom numarası 22 olan titanyum, periyodik cetvelin 4.periyot 4b grubunda bulunan,hafif, güçlü, parlak ve korozyona karşı dayanıklı olma gibi üstün özelliklerinden dolayı alaşımlarda, boya, plastik, uçak vb. Alanlarda kullanılan pahalı bir metaldir.

Kişi bu yol ayrımında kalmışsa hangisini seçerse seçsin, aklında 'ya diğer seçeneği seçseydim şimdi hayatım nasıl olurdu' sorusu muhakkak kalırdı.

En güzel seçenek bu kararı tek başına vermek zorunda kalmamak, karşı tarafın seçim yapmayı daha kolay hâle getirmesi olurdu. Kal diyen biri olsa gitmek yerine kalmayı tercih ederdin ya da gitmeni isteyene giderek cevap verirdin. Karşındakinin fikrini almak -hele ki benim gibi markette hangi kasaya gitsem, buna bile zor karar veren biri için- en mantıklısı. Böylece en azından kararı, seni bu kararı almaya zorlayan kişiye yükleyince suçluluk hissi de azalmış olurdu.

Özellikle bayram günlerinde eve gelip giden akraba, eş dost konu komşuya ikram edilen, maharetli ev hanımları varsa ev yapımı-ki tercih edilir-, yoksa tatlıcılardan hazır olarak alınan baklava, kadayıf, revani, şekerpare, lokma, tulumba, kalburabastı gibi ekseriyetle şerbetli olan tatlı türleridir.

Özellikle kalabalık bayram günlerinde tepsi tepsi yapılır ya da alınır ki herkes nasiplensin, maksat tatlı yiyelim, tatlı konuşalım. Hele ki ramazan bayramında fazla tatlı yüklemesi, minik bir şeker komasına girme sebebi de olabilir, o yüzden kontrolü elden bırakmamak gerekir.

Herkes bayramda baklava gibi şerbetli tatlıları tercih ederken, az önce dumanı üstünde tüten, üstü nar gibi kızarmış, bayramlık, fırında sütlaç pişirdim. Zira eşimin en sevdiği tatlıdır kendileri. Ben zaten tatlı yemiyorum, bari bir kişi mutlu olsun.

İnsanların birbirlerinin bayramlarını kutladıkları, bu ve bundan sonraki bayramlarda mutlulukla, huzurla, sağlıcakla tekrar görüşmek üzere şeklinde, birbirlerine iyi dilek temennilerinde bulundukları, tebrik şeklidir.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.