Türkiye'nin memur portalı

Yeni tanışan iki kişinin, vakit geçirdikçe pek çok konuda uyumu yakaladıkları, birbirinin enerjisini tüketmek yerine, etkileşimlerinden güzel bir enerjinin meydan geldiği ve bu enerjiyi iki kişinin de hissedebildiği durumdur, sağlıklı iletişim ve ilişki kurmanın temelidir.

Kötü sonlanan bir olaydan sonra, mağdur olan ya da bu olayda hatalı olan kişinin üstüne normalde bir-iki kişi gidecekken, fırsatını bulduk düşüncesiyle beş-on kişinin birden o kişiden hesap sorması, ondan pay almaya, bir şeyler koparmaya çalışması, bir nevi fırsatçılık, kişinin düştüğü durumdan faydalanma.

İdeal kişiyi bulma yaşıdır. bir ömür boyu aynı yastığa baş koyacağın, birlikte düzen kurup hayatı paylaşacağın, sevgi ve saygı temelli bir yuva kuracağın kişiyi Allah karşına çıkardığında "tamam, ben bu kişiyle evlenirim" hissiyatını hem kalbine hem beynine yerleştiğinde sahip olunan yaş o kişi için evlilik yaşıdır.

İdeal lafına çok takılmamak gerekir. Hayatta tam anlamıyla neyimiz tam ideal ki.

30 lu yaşların ilk çeyreğinde evlenen biri olarak, evliliği tüm insanlara tavsiye ederim. Evlilik, ideal insanı bulduğunuzda gerçekleştirilmesi gereken, hayatı kolaylaştıran, akışını düzenleyen bir eylem. Ancak her şey dört dörtlük gidiyor mu, her açıdan mutlu olunsa da, herşey çok iyi gitse de, muhakkak elde olunmayan sebeplerle evliliğin gidişatını etkileyecek olaylar yaşanabiliyor.

Yine de tek çıkılan hayat yolculuğunun belli bir seviyesinde, iki kişi yola devam etmek, elini hiç bırakmayacak bir insanın varlığı, insana mutluluk ve huzur veriyor. Özetle, Kişi yol arkadaşını bulduğunda yaşa falan takılmayıp, evlenmelidir.

Kulakta bulunan ve dengeyi kurmayı sağlayan bilyelerin(iç kulak kristalleri) yerinden oynaması ile kişinin başı döner, düz çizgi üzerinde sabit yürüyemez, yürürken sağa sola kayar, yalpalar.

Serbestçe hareket edebilme kabiliyeti, devingenlik ya da değişkenlik anlamına gelen ve latince bir kelime olan mobilite, günümüzde eğitim, iş hayatı, ekonomi, tıp, spor gibi pek çok alanda kullanılan bir kelimedir.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.