Türkiye'nin memur portalı

Ramazanın bitimine bir kaç gün kala, marketlerden çeşit çeşit, renk renk, çikolata-şeker karışık bir şekilde alınan ve özenle şekerliğe konulan, bayramın ilk günü büyük bir kısmı tüketilen ve damakları şenlendiren, her ne kadar bu bayram ikram edecek kimse pek olmasa da bayramların vazgeçilmez geleneğidir.

Normalde deniz seviyesinde olmayı tercih edenlerdenim ancak başlık sahibi öyle güzel anlatmış ki bir an için orda olduğumu düşündüm, yüksek rakım kulaklarımda çınlamaya neden olsa da o doğal güzellik, sanki bulutların içindeymişsin, uçuyormuşsun gibi hissetmek, yazın bile üşümek, gözün gönlün yeşile doyması, insan daha ne ister ki. İşte sırf bu sebeplerle gidip görmek gerek yurdumun cennet dört bir köşesini.

Metal ya da iyonik bileşiklerin(tuzların), erime noktası üstündeki sıcaklıklarda bulunduğu fiziksel hal.

Tuzak kurup, kişinin tuzağa düşmesini beklemektir. Bu tür dolaylı yolları seçmek sinsice bir harekettir.

Kişinin canı nasıl istiyorsa o şekilde davranması, etrafında olup bitenlere duyarsız kalması, dünya yıkılsa umurunda olmaması durumudur.

Sosyal hayatta ve iş hayatında bu tip insanlarla anlaşmak çok zordur, ne yapacaklarını önceden kestirmek güçtür, işbirliğine açık değildirler çünkü kendi bildiklerini okurlar.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.