sevginin, sadakatin kelime anlamını bilmeyen, bu iki kelimeyi bir arada içeren anlamlı bir cümle kurmaktan aciz kişilerin, nikah memuru karşısında bir araya gelip, evlilik kurumu altında birlikte yaşamaları "eş" oldukları anlamını taşımaz. Kişinin eşini aldatabilmesi için önce bir "eş" olmayı becerebilmesi gerekir, Sadakatsizlik göstermesi için önce bir karşısındakine sevgi besleyip, sahiplenmesi, bağlılık göstermesi gerekir; Aldatan kişilerin çoğunda bu özellikler yoktur, bulunmaz.

Aldatmak, baştan sağlam temellere oturtulmadan, "Aile" olmanın yüceliğini ve sorumluluğunu idrâk edememiş, sırf evlenmiş olmak için evlenen kişilerin, mutluluğu dışarda arama, heyecan peşinde koşma çırpınışlarıdır. Aldatmak, Eşine, ailesine, kendisine saygısı olmayan insan davranışıdır. Yakın çevremde bu tip kişiler bulundurmasam da uzak çevremde şahit olduğumda, radyasyon kaynağından kaçar gibi bu kişilerden uzak dururum. Kimsenin özel hayatı tabi ki kimseyi ilgilendirmez, özellikle belli bir yaşa eriştikten sonra sosyal çevremizde kimsenin ahlak bekçiliğini yapacak halimiz yok, herkes kendi pisliğinde boğulabilir, ancak böyle kişilerle arkadaşlık etmemek de benim kişisel tercihimdir.

Renkli renkli, değişik türlerde çiçekleri görüp de içinde güzel duygular uyanmayacak bir kişi yoktur diye düşünüyorum. Bu yüzden Hobim olan taş boyama çalışmalarımda en çok yer verdiğim kompozisyon, çiçek temalı olanlardır. Şu ara tatilde de 2-3 gündür 20-25 adet taşa, çiçek görünümü vermeye çalışıyorum. Normalde bir günde bitecek olan çalışmayı uzata uzata, tadını çıkararak yapıyorum. Her bir çiçeği yaptığımda, "dünyanın en güzel şeyi" hissine kapılıyorum. Yapımı da kolay değil bu arada, zahmetli, ancak bir o kadar güzel olduğu için yapmaktan zevk alıyorum.

Bu çalışma bitinceye dek, dünyanın en güzel şeyi "çiçekler"; canlı cansız, çiçek görünümündeki herşey. Ancak yarın, dünyanın en güzel şeyi nedir dendiğinde farklı bir cevap verebilirim. Şuanki, dünyanın en güzel şeyinin ömrü, Deneyimleyebilme imkanına erişebildiğimiz bir sonraki güzellikle karşılaşıncaya kadardır. Çünkü yaradan öyle bir dünya sunmuştur ki güzelliklerinin bir sınırı yoktur.

Özgürlük, kişisel hak ve hürriyetlerde eşitlik, sanata, sanatçıya, spora, sporcuya, kadına ve kadının aile ve toplumdaki yerine saygı, aydınlık yarınlara umutla, ışıl ışıl gözlerle bakmak, başı dik bir şekilde geleceğe sağlam adımlarla yürümek demektir cumhuriyet. Türk milleti olarak, Tam 100 yıl önce bize bu kutlu ve mutlu bayramı yaşatanlara sonsuz minnetlerimizi sunar, bize emanet ettikleri cumhuriyeti yaşatmak için var gücümüzle çalışmaya devam ederiz. Cumhuriyet bayramımız kutlu olsun.

Cemşit it de hata yapmış olsa da affedilmeyi ve mutlu olmayı hakeden(!) ilyas, sırf çocuğun öz babası diye aslan parçası öyle mi?

Ne olmuş ki yolda görüp vurulduğu asya'yı kaçırıp köhne bir eve sokup, resmi nikah kıyma zahmetine bile girmeden çocuk dünyaya getirmiş, üstüne azıcık aile olmanın sorumluluğu yüklendi diye hemen gözü dışardaki kadınlara kaymış ve evde çocuk hasta mı, kadının karnı aç mı tok mu diye düşünmemiş, kafası estiği gibi evi terk etmiş, ne yani kadın da bu kadarcık şeye hemen yollara düşüp kendine sığınacak liman mı aramış değil mi? Ahh Asya hanım, İlyas efendinin, yok pardon yanına kaçtığı kadının insafını bekleyip, çıkmaz ayın son perşembesine kadar, kırıp dizini evinde bekleyememiş mi? Velev ki bekledi, ilyas beyfendi evine döndü, bugün sarı saçlı kadın için yuvasını terk eden, yarın kızıl saçlı için, kumral için yine terk etmeyecek midir? Herşey unutulup, mutlu mesut hayatlarına devam ettiler düşüncesi ancak masallarda olur.

Kendi nezdimde ne ilyas ne cemşit, kadının çocuğu ile birlikte kendi ayakları üstünde durduğu, kimsenin çatısı altında kalmaya muhtaç olmadığı, kendine yetebildiği yol tercih edilmelidir.

Bazen ben bilmem, eşim bilir; bazen eşim bilmez, ben bilirim. Bu durum bilinecek konunun ne olduğuna göre değişir. Bazen her ikimizin de bilgi sahibi olduğu konular olur; ki bu en güzeli. Son olarak her ikimizin bilmediği durumlar olabilir. Şöyle ki; Üç gün önce, misafirlik için geldiğimiz adana'da eşim bir sebepten dolayı aracı, otoyolun kenarına çekip, dışarı çıkıp, lastikleri kontrol etme ihtiyacı hissetti. Sonra içeri girip arabayı çalıştırmaya çalıştı ancak ne direksiyon dönüyor ne de kontak çalışıyor. Kaldık öyle. Aracın arkası da akrabalarla dolu. Fikir yürütüyoruz, neden olduğu ve nasıl çözüleceği hakkında, çare etmiyor. eşim bagajda duran aracın kullanma kılavuzunu inceliyor, bir tık da stresleniyor, ikimizin de şoförlüğü olduğu hâlde daha önce hiç böyle bir sorunla karşılaşmamıştık. sadece ikimiz olsak bu denli gerilmezdik, bir de gezmeye çıktığımız misafirler olunca stres katsayımız daha da yükseldi. Artık kaldık böyle yol kenarında, yetkili servisi mi arasak, aracı mı çektirsek diye söylenirken, "dur bir google a sorayım" dedim. "Direksiyon kilitlendi, kontak çalışmıyor" diye sihirli kelimeleri yazdığımda, karşıma ilk çıkan 2 dakikalık videoda, direksiyonu sallayarak kontağı çalıştırmak gerektiği söylenince o dakikada sorun çözüldü. Gerçekten basit de olsa, zor da olsa bir şeyi bilmenin ne kadar önemli olduğunu o ân bir kez daha anlamış olduk. Yol boyunca en azından artık direksiyon kilitlendiğinde ikimiz de ne yapacağımızı biliyoruz tesellisi ile yolumuza mutlu mesut devam ettik. (Bu arada bu tarz kriz anlarında çözüm yollarının yüzde 90'ını genelde hep ben bulurum, gülücük)