hem okumaya hem de yazarak kendini geliştirmeye yarayan sözlüğümüzün bu kapsamda normal yaşama da olan olumlu yönleridir.

bugünkü katıldığım çalıştayda ortam müdürlerle, yöneticilerle ve mühendislerle kaynıyordu. ben aslında kendi halinde, aynı zamanda bir sosyofobik olabilecek kişi olarak ortamdaydım. topluluk önünde iki lafı bir araya getiremezdim. tanışma faslı kazasız geçti. sonrasında müdür katılımcıları da konuşturacağım deyip üçüncü ya da dördüncü sırada mikrofonu uzattı bana. normalde ellerim ve kafamdan ter boşalırdı heyecandan ama birşey olmadı. konuşurken de buradaki yazdığımız formatla konu hakkında konuşmaya başladım ama ben bile kendime inanamadım. iki dakikada herhalde üçyüz kelime dökülmüştür ağzımdan ve ııı demeden, gevelemeden, aynı zamanda yüksek bir ses tonuyla. o kadar kelime nasıl çıktı ağzımdan?

yani salondakiler tam anlamıyla'oha falan oldular' z kuşağı tabiriyle.

önce uyuklayanlar kendilerine geldi. aslında ortam bir buz kesti. müdürün 'bir yerden mi okuyup konuşuyorsun' esprisi ile gülüşmeler başladı. ben nar gibi kızardım ama şunu anladım ki bana bir cesaret gelmiş burada yazmanın avantajıyla.

önceleri psikolojime iyi geldiğini fark ediyordum sözlüğün ama şimdi sosyolojime de iyi geldiğini samimiyetle söylüyorum. bir fenci ve matematikçi olarak sözel eksiklerimi burada tamamlıyorum okuyarak ve yazarak.

öyle işte, paylaşmak istedim durumu.

kendimi amerikan filmlerinde, başkanı küresel bir felaket için uyaran bilim insanı gibi hissettim.

bu arada diksiyon olarak da müthiş bir ilerleme kaydetmişim, farkına vardım.

fotokapan yani; insanlar için.

bir tarafa yük bindirir.

Hayat müşterektir.

yetkiler ve sorumluluklar da.

bir tarafı güdük bırakmanın, diğer tarafa ağır sorumluluk bindirmenin hiçbir mantığı yoktur.

ev işleri de, kazançlar da, harcamalar da, alınan kararlar da birlikte oturulup tartışılıp halledilmeli.

Bunun adına şey demişler.

Doğrudan demokrasi.

Hatta dosdoğrudan demokrasi diyelim.

yasama yürütme yargı hepsi herkes.

durumuma yakışıklı bir bebeklik fotoğrafımı koyarak, bugünün doğum günüm olduğunu belirtip, rehberimdekilerden durumuma bakanların, doğum günümü zorla kutlamalarına sebebiyet verdim.

zorla da güzellik oluyormuş:)

benim için kesinlikle işsizliktir. özel sektörde dört yıl iş aradım irili ufaklı şirketlerde. adamlar yüzümüze bile bakmadı. şimdi yeteneksizsindir diyenler çıkacak ama yeteneklerimi yazsam da övünüyor diyen olacak. neyse en sonunda dersaneye gitmeden kpssye girip kazandım. yoksa hâlâ işsizdim. özelde benim gibi zeki insanlara iş yok. devlete de alnımın akıyla torpilsiz ve hilesiz olarak girdim şükür.

aslen bir tatar olsam da kendimi gerçekten çok fazla türk hissediyorum. bu nedenle gurur duyduğum durumdur.

ağaçlardan dolayı ormanı görememek gibi bir şey sanki.

bazen iyi oluyor hırçınlaşmak. hep istikrarlı kalırsak tuhaf olur. ara sıra parlamak lazım kibrit gibi.

ilaç gibi gelir. maaştan tatlı olur. harca harca bitmez.

yani dümbelek>darbuka o zaman. teşbihde hata olmaz.

tesbihte de hata olmuyor; hep sayarım ya otuz üç ya doksan dokuz gelir. konuyla alakasız ama aklıma geldi.

konumuza dönersek bugün bir yaşıma daha girerek toprağa biraz yaklaştım.