Türkiye'nin memur portalı

Benim de ilk dizüstü bilgisayarım maşallah tıkır tıkır çalışır, kendi pili ile şarjı uzun gider, tüm övgülerimi hak ederdi. Bir gün öğretmenler odasında hoca arkadaşlarıma bahsettim, nasıl iyi çalıştığını anlattım sonra da ahh bozulsa da yenisini alsam dedim. Ve o gün eve gittiğimde basıyorum tuşuna açılmıyor. Allah allah duydu mu yoksa beni diye inanın şüphe ettim. İlk basit arızasının Tam da o güne denk gelmesi tesadüf olamazdı. O gün anladım ki bu mekanik aletlerin de duyguları var, haklarında çok atıp tutmamak lazım, alınıyorlar sonra.

Biri işi yapmaya gönülleri olmayan, canı istemeyen kişilerin genelde dinliyormuş gibi, işi yapıyormuş gibi görünüp, aslında dinlemeyip, iş falan yapmadıkları durumdur.

Evin içinde terlik giymeyip, çıplak ayakla gezilmesi

Misafirliğe gittiğim bir evde mutfak bezi ile yere dökülen bir şeyin temizlendiğine şahit olmak

Dersim olan sınıfa tam da derse giderken, bir konferans, bir toplantı, bir etkinlik dolayısıyla ders yapamayacağımı öğrenmek

Gündelik hayatta da bir şeyden son dakikada haberdar edilmek(insan daha önce söyler)

Alış veriş yerlerinde satıcının gelip tepemde dikilmesi

Trafikte çılgınlar gibi makas atmaya çalışan araçlar

Kuyrukta, ben sabahtan beri burda bekliyorum diyip kuyruğa kaynak yapan insanlar (aslında kendini uyanık zanneden ve başkaların hakkını gasp eden her türlü kişi ve olay)

Otobüste, kapalı mekanlarda bağıra çağıra telefonla konuşan insanlar

...

Mesleği öğretmenlik olan bir kişinin lügatında olmayan bir ifadedir.

Evde doğan çocuklar için olmayan tehlikedir, gülücük.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.