Türkiye'nin memur portalı

Aklından geçen sözleri, cümleleri mantık süzgecinden geçirmeden direkt söyleyen; özellikle sinirliyken karşı taraf üzülür mü, kırılır mı, alınır mı gibi ince detay düşünmeden ağzından çıkan kelime değil de sanki mermiymiş gibi karşı tarafı bombardımana tutan; can acıtıcı gerçekleri sakınmadan söyleme cesareti gösteren kişiler için kullanılan ifadedir.

Duyduğum en absürt soruların başında gelir. İkişer göz ve kulak, birer burun ve ağız, iki kola sahip ve iki ayağı üzerinde ayakta durabilen bir gövdeden oluşan insanım işte. (Absürt soruya verilebilecek absürtlükte cevap) zira kimse, kendisini iki üç cümle ile ifade edecek kadar sığ değildir.

İki hidrojen bir oksijen atomundan oluşan su(h2o) molekülünde bulunan hidrojen atomu(atom kütlesi 1) yerine hidrojenin izotopu olan döteryumun(atom kütlesi 2) kullanılmasıyla oluşan ağır su(d2o), yoğunluğu yüksek olan sudur. Varlığı Suyun elektrolizi sırasında keşfedilmiştir.

Ağır su (döteryum oksit) Buzullarda, deniz ve göl sularında bulunur. Canlıların kullanımına uygun değildir, zehirlidir.

Ağır su, Nükleer enerji santrallerinde yakıt olarak kullanılan uranyumun tepkimeye girmesini kolaylaştırır. Ayrıca Ağır su 2.dünya savaşında, almanlar tarafından atom bombasının geliştirilmesi amacıyla da kullanılmıştır.

Can sıkıcı bir konuşma, haber alma, olay yaşama gibi sebeplerle kişinin kısa süreliğine, kaplumbağa misali kendi kabuğuna çekilmesi ve bir müddet kabuğundan dışarı çıkmaması durumudur. Uzun süreli olması durumunda depresyona evrilir. Morali bozuk olan Kişi, kendini sürekli yokuş yukarı çıkıyormuş gibi hisseder, hayal kırıklığı yaşar, bazen de dokunsalar ağlayacak duruma gelir. Kendi kendini teselli edip bu durumun üstesinden gelebileceği gibi, çevresindeki kişilerin desteği ile de moralini yükseltebilir.

Zor ve karmaşık olan bir durumu daha kolay ve anlaşılır hâle getirmek, sadeleştirmektir.

Ancak insan olarak meylimiz, basit olan bir şeyi nasıl olur da daha zor hale getiririz yönündedir.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.