Türkiye'nin memur portalı

"Her yeni gün, yeni bir başlangıçtır" eski hareketli hayatımızda daha anlamlıydı bu söz. Ancak günümüzde, hele ki evlere takıldığımız şu dönemde, bir öncekinden çok da farklı olmayan gün.

Geçen haftalarda otobüste bir kadın görmüştüm, her iki elinde de eldiven vardı, eldivenleri mavi renkli olduğu için çok dikkat çekiyordu. Ancak yakınıma oturduğunda baktım ki maskesi en az iki günlük gibi, tüylenmiş, sararmış. Keşke eline eldiven giyecek titizlikte olan bir insan, o maskelerin de tek kullanımlık olduğunu bilip, tekrar tekrar kullanmasaydı. Uzun süre çalışan insanların özellikle sık değiştirmesi gerekiyor, yoksa kullanmanın bir anlamı kalmıyor. Geçen haftaya kadar okulda ders anlatıyorduk, ıslanabilme durumuna karşı hem çantamda hem okuldaki dolabımda yedek maske stoğum vardı, ordan gerektiğinde değiştiriyordum. Herkes çantasında yedek maske bulundurmalıdır. Çünkü artık maske ilk çıktığı gibi pahalı da değil, erişimi de kolay.

Vücuttaki doku ve organları oluşturan temel hücrelere kök hücre denir.

Kemik iliği başlıca kök hücre kaynağıdır.

Kök hücreler doku veya organlarda bulunan hücreler zarar gördüğünde, sınırsız bölünme yetenekleri sayesinde o hücreye dönüşerek doku ve organları tedavi eder.

Zeytingillerden, kerestesi sert ve değerli olan, boyu 30 m ye kadar uzayabilen, parklarda süs bitkisi olarak yetiştirilen ağaç türü.

Bazı inanışlara göre dişbudak ağacı kutsal kabul edilir. İskandinav inancında tanrı odinin asası dişbudak ağacından yapılmıştır. Bu ağacın insanlara şifa verdiği inancı da vardır.

Günümüzde marangozların mobilya yapımında en çok tercih ettiği ağaç türleri arasında yer alır. Ayrıca vücuda faydaları sayesinde alternatif tıp alanında da kullanılır.

Büyükse büyük değilse lafügüzaf

Çıtır çıtır yanmış zaman

Geri dönmez mi hiç o an

Derinse derin değilse lafügüzaf

...

Gökhan türkmen'in çok sevdiğim şarkısının ismi olan lafügüzaf, manası olmayan, boş, saçma konuşma anlamındadır.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.