Türkiye'nin memur portalı

Üniversite tercih kılavuzlarında bizim zamanımızdan beri, üniversite bölümlerinin normal kontenjan sayılarının yanında iki ayrı sütun açılır. Bu sütunlardan birinde okul birincilerine ayrılmış bir kontenjan varsa o belirtilir, diğerinde de yabancı ülke vatandaşlarına ayrılmış bir kontenjanı varsa o sütunda da o yazar. Bu yıllardır yürürlükte olan bir uygulamadır. Ancak şuan bahsi geçen konudaki şartlar nasıl belirlenmiştir, kaç kişi, hangi üniversiteleri, hangi şartlara göre tercih edebilecektir, bu seneki kılavuzun arkasında belirtilecektir zaten.

Ömrü hayatımda pişirdiğim bir belki iki yemek çok tuzlu olmuştur, ancak üçüncü bir yemek yoktur. Ancak kaç yemek tuzsuz ya da az olmuştur derseniz sayı veremeyeceğim kadar çoktur. Yemek çok tuzlu olmuşsa da demokraside çareler tükenmez, yemeğin türüne göre, yanına tuzsuz bir ayran ya da cacık, tuzsuz bir pilav yapılır, yemek bu şekilde yan ürünle kurtarılır.

E-devlet şifresini unutmanız halinde tekrar yenisini almak için ilk aldığınızda olduğu gibi ptt ye gitmek zorunda kalabilirsiniz. Ben bu tür durumlara düşmemek için şifrelerimi bir kağıda not ediyorum, yalnız o kağıdı çok iyi saklamak gerekliliği beni biraz germiyor değil.

Tlc de "ya sev ya sat kanada" programını arada denk gelip, izliyorum. Çok güzel ancak aşırı derecede pahalı bir ülke. Önceki akşam izlediğim bölümde Evin bir çatısının kenarındaki eskimiş pencere sistemi değiştirilecek, bunun için gereken ücret bir banyonun tamiri için gereken ücrete denk. İşçilik ve malzemeler çok pahalı anlaşılan. Aynı programın amerika versiyonundaki evlere göre, kanadadaki evler 5 kat 10 kat daha pahalı. Programda kaç bölüm izledim, bir milyon dolardan aşağıya ev görmedim daha.

Kurum içindeki ya da kurumlar arasındaki işleyişleri düzenleyen ve organize eden, gelen evrak, giden evrak şeklinde temelde ikiye ayrılan, devlet kurumlarının vazgeçilmez kağıt işleridir. Ancak günümüzde çoğu resmi yazı elektronik ortamda paylaşılmaktadır ve bu sayede kurumlar kağıt yükünden kurtulmaktadır.

21 yaşından itibaren düzenli iş hayatının içinde olan biri olarak, gençken hiç böyle bir korkunun içinde olmadım. Çalışmak, kendini iş düzeninin içinde kaybetmek, akşam pili bitmiş bir şekilde eve gelip, ertesi gün yine aynı düzenin içinde devam edecek gücü bulmak, benim için cesaret ve azim gerektirici bir durumdu. Üniversite çağında daha çok korktuğum şey ya atanamazsam yani o çalışan insanlar içerisinde olamazsam, Atansam bile doğuda çok zorlanır mıyım, yapabilir miyim, üstesinden gelebilir miyim korkusuydu. Korkunun ecele faydası yok, bu çarkın içersine girildi mi, insan üzerine düşen sorumlulukları yapacak gücü bazen zorlansa da öyle ya da böyle buluyor. İşini severek yapan kişiler için korku yerini, rahatlamaya bırakıyor.