Türkiye'nin memur portalı

çok konuşan, konuşmaktan hiç bıkmayan, aralıksız saatlerce ve günlerce konuşabilme yeteneğine sahip ve çoğu zaman insanların kendinden bu özelliğinden dolayı kaçmalarına neden olan kişi için kullanılan söz. genellikle boş konuşuyor olmalarından dolayı pek sevilmezler.

eskiden sadece üniversitelerde olduğunu duyduğumuz, şimdilerde hemen hemen her okulda yapılan, okulu biten öğrencilere diplomalarının verilmesi amacıyla yapılan törenlerdir. birinci olan öğrenci bir konuşma yapar, diğerleri de diplomalarını alır, öğretmenler gururlarır, aileler çocuklarına bakarak duygulanır ve diplomalarını almış öğrenciler eğitim hayatlarının bir kısmını bitirmiş olmanın rahatlığı içindeyken gece son bulur.

bir evde yemeği o gün hazırlayan insanın bütün yemeklerin pişmesi ve sofra kurma işinin bitmesi üzerine diğer aile üyelerini çağırmak kullandığı cümle. genelde anneler tarafından kullanılır. ama tabii ki yemek yapan ve sofra kuran erkekler de vardır.

bir insanın açken duyabileceği en güzel cümledir. sabırsızlıkla yemeği bekleyen insan, bu sözü duyar duymaz sofranın başına koşar ve sevdiği yemekler varsa mutluluktan uçar. sonrası yemeği fazla kaçırma ve fazla yediğine pişman olma durumudur.

mavi gözlü kız, mavi gözlü erkek, yeşil gözlü erkek, kahverengi gözlü kız ve ve kahverengi gözlü erkeklerden çok da büyük bir farkı olmayan -belki de gözün renginden çok insanın ona sahip olması ve görebiliyor olması önemlidir diye- ama yine de göz rengi farklılığından dolayı zaman zaman insanların dikkatini çeken ve renkli gözünden dolayı nazar değdirme olasılıklarının yüksek olduğuna inanıldığı için bakışlarından korkulan kızlardır.

yıllardır şansın kendine hiç gülmediğini bilen insanın, yine de umutla her defasında 'son kez' diyerek şans gerektiren bir işe girişmesi durumudur. bu denemelerin birinde başarılı olursa, o insan artık şanslı bir insan olur ve belki de bu inancından dolayı bundan sonraki olaylarda da şansı yaver gider.