Türkiye'nin memur portalı

brandayı sabitlemeyi unutmuşum.

gece rüzgar çıkmış.

brandayı içeri doğru havalandırmış.

balkon kapısıyla diğer yana, altındaki ağırlık yapan metal çubuk sıkışmış kalmış.

branda yelken gibi sallanıyor.

balkona girmek imkansız.

kendimizi bir şekilde hapsetmişiz.

kapıyı kırılma pahasına zorladım.

metal çubuk esnedi ve yay gibi gerildi.

elimle sertçe ittim ve sistemi sıkıştığı yerden kurtardım.

tövbeler olsun, havalanmaya müsait nesneleri kullanırken dikkat etmek şart

havalanıp gökyüzüne doğru uçan şemsiyeli dayı gibi

balkonda açık tutulan yazlık şemsiyelere de dikkat etmek lazım

ölümcül kazaların baş aktörü olabilirler.

en ufak bir rüzgarda hemen havalanıyorlar.

adama bakıyorum bakıyorum

dedim ki bu adam gerçek değil, olsa olsa imal edilmiş.

yüzü aşırı simetrik, sıradan ve düzgün , en ufak belirgin bir iz, işaret, bir asimetri yok.

sakallı falan bir tip.

Rus aksanıyla türkçe konuşuyor.

anlatıyor da anlatıyor.

giysileri de bir tuhaf sanki 20. yüzyılın başlarından çıkmış gelmiş gibi.

manipülasyon

devletlerin manipülasyon teknikleri

insanların algılarıyla ve düşünceleriyle nasıl oynandığı

yönetimlerin bu teknikleri kullanarak insanların zihinlerini ve düşünce biçimlerini nasıl tesir altına alabildiklerini anlatıyor.

böyle bir video internette dolaşıp duruyor.

vallahi düşünüyorum da

başımıza ne gelecekse

bu internet üzerinden tezgahlanacak.

her duyduğunuz, her gördüğünüz, her okuduğunuz

şeyden sonra

soğukkanlı bir şekilde düşünün diyebiliriz.

bir atasözümüzü akla getiren başlıktır.

enişte olacağına kapıya bağlı eşek ol demiş bazı atalarımız.

eniştenin içgüveysi versiyonunun durumunu da bu şekilde tahmin etmek de zor olmasa gerek.

diyet hikayesindeki adam gibi hep kolunu kesip fırlatıp önlerine atma hayali hep zihninde canlanıyordur elbet.

evlilik hazırlıkları ve düğün süresince biteviye devam eden enişte olma durumunun içgüveysiliğe terfi ile taçlandırılması sonucu

cinnete kadar varabilen neticeler doğabilmektedir.

bu durumdan hallice olmak da

bi tık işte moda tabirle

bi tık daha nefes aldırır.

hesapladım

tam olarak 33 yıl önce aynı okulda sınıf arkadaşıymışız.

kısa bir süre önce hayata veda etmiş ve bunu şimdi öğreniyorum.

ölüm sebebini bilmiyorum.

bir şekilde oradan buradan bu bilgi önüme düşüveriyor.

ne hissediyorum ?

şaşkınlık, üzüntü, boşluk ...

bu duyguyu ilk kez yaşamıyorum.

yine bir sınıf arkadaşım,

suçsuz günahsız ve haksızca

bir çatışmayla

hayattan koparılmıştı.

Bundan tam 8 sene önce...

yaşasaydı aynı yaşta olacaktık.

yahu yanlış anlamayın da

sanki külliyatın dipnotunda

falanca tarihçinin filanca kitabına

atıf yapıyoruz.

bakınıza bakan var mı ?