Türkiye'nin memur portalı

itiraf:

dünyaya geldim geleli sorduğum sorulardan biri.

çok mız mız bir çocuktum.

her değişiklik, her hastalık, alerjisi, paraziti, biti, böceği, her tuhaf durum, her yeni insan, yedirilen her değişik

yemek, kafa şişmesi, çatıdan düşmesi, herkesin içinde rezil olması aklınıza gelebilecek her şey

bende

" Bu ne şimdi ? " tepkisiyle karşılanıyordu.

yeteri kadar kelime bilmediğim için sürekli ağlıyordum.

istemiyorum demenin çevirisi bende ağlamaydı.

nefes almak zorundayım, sürekli yemek yemek zorundayım, insanlara cevap vermek zorundayım, hatta sürekli emirlere uymak zorundayım, sürekli temizlenmek zorundayım,

bu ne , bu ne, ne şimdi bu, burası neresi ?

sanki bazı ruhlar hoplaya zıplaya dünya gezegenine gelmiş de beni böyle katıra asılır gibi arkadan iterek önden çekerek zorla buraya fırlatmışlar.

neyse, olan olmuş ...

bana demedi.

oflu değilim, hoca değilim ...

hımm baktım da,

bazıları inatçı derz kararmasıyla uğraşmıyorlar.

seçtikleri bir akrilik boyayla derz aralarını hem yenileyip hem temizliyorlar.

ama bunun için öncelike boyayı sivri uçlu bir tüpün içine doldurmak gerek.

yine nalburlarda satılan derz dolgusu tüpleri var.

böyle bir şey işe yarar gibi duruyor.

tekrardan hayırlı olsun,

güzel bir tercih yapmışsınız

yıllar önce dolmuşta yeleğimin cebinden cüzdanımı götürmüşlerdi.

içindeyse sadece harçlığım vardı.

karakola gittim, polis noktası denen yere

polis çekmeceyi açtı. Bak bakalım bunlardan biri mi dedi.

yok dedim

bir sürü cüzdan orada muhtemelen hiç gelmeyecek sahibini bekliyor.

kimlik mimlik bir sürü uğraşmıştım.

daha büyük hikayelerim de var ama onlar çok rutin ve sıkıcı, gerek yok yazmama.