Türkiye'nin memur portalı

bayındırlık faaliyetlerini canıgönülden destekleyen ama taş ocağının kendi köyünde açılmasını istemeyip

bazinga ( daha anlamlı bir kelime bulamadım ) insanların yaşadığı komşu köyde açılmasını isteyen;

kentsel dönüşümü destekleyen fakat kendi konumunun değişmemesini hatta mümkünse daha güzel

olmasını

isteyen, birilerinin ötelere doğru gitmesi gerektiğini ve onların da başkaları olması gerektiğini düşünen,

yol yapımına karşı olmayan fakat kendi kıymetli arazisini bu durumdan muaf tutmayı başarabilen,

yana yana dayı arayan ama başkalarına toplum içinde hakkaniyet nutukları çeken,

kendilerine anlatılanları bıyık altından gülerek dinleyen; anlatacak kimse bulamayacaklarını öngöremeyen

insana ideal insan denir.

küçük bir dükkana girdim ve farklı hiçbir şey yapmadan temel, zorunlu ihtiyaçlarımdan birini almak istedim.

o sırada hava normaldi.

etrafta sıra dışı bir durum yoktu.

üzerimde tuhaf bir nesne, görünümümde ortamla uyumsuz bir aşırılık da yoktu.

her şey çok sıradandı kısacası.

satıcı bana döndü ve:

"insanlar çok şükürsüz çok!" diye konuşmasına başladı.

tabi devamı da geldi.

Kafamdan bir sürü analiz ve veri geçti, Thomas Hobbes'u bir daha andım ama hepsi bu; bütün bunları tek bir kelimeye indirgeyemedim doğal olarak.

bu durumla ilgili birkaç tahminim var.

a) İnsanlar birbirlerinin maddi durumlarıyla ilgili sabahtan akşama kadar çeşitli tahminlerde bulunuyor, sadece bununla yatıp bununla kalkıyorlar. Buldukları ilk fırsatta da tanımadıkları insanlarla bunu konuşuyorlar.

b) İnsanlar birbirlerinin aylık kazançlarıyla ilgili sabahtan akşama kadar çeşitli tahminlerde bulunuyor; tüketim alışkanlıklarına odaklanıyor ve sonuç olarak insanların şükürsüz oldukları kanaatine varıyorlar.

c) Çok mülayim bir tipim var ve herkes her şeyi dinlemeye hazır olduğumu düşünüyor.

d) Sabah akşam içimden okuduklarıma rağmen farklı bir mahlukat olduğumu düşünüp egzorsist girişimlerde bulunuyorlar.

e) peş peşe esnaftan lüks tüketim yapıyormuşum gibi diskur dinliyor olabilirim ama abartmamalıyım ve olayı kişiselleştirmemeliyim.

f) böyle bir şey yok ki !

ekmeğini enstrümanıyla kazanmaya çalışan sokak müzisyeni kıza bağırdı:

çekil git buradan be, başımız şişti kaç saattir.

bunu söyleyen oradaki bir esnaf.

kızın gözlerine baktım.

adamı duyuyor ama duymamış gibi yapıyor.

gözleri çakmak çakmak yanıyor.

bir yandan da çalgısını çalıyor.

senin ruhundaki yaraların iyileşmesi kaç sene sürecek acaba ?

çok iyi yerlere gelsen bile bu yaşadıklarını unutabilecek misin ?

Yanından geçerken "Sana Allah kolaylık versin" dedim.

Bir de son olarak:

Bu bant aralığında yaşayıp giden insanlar normal,

yüksek empat seviyesindeki insanlar ise otistik.

ne güzel dünya be,

şu yalan dünyaya geldim geleli, gönül senden özge yar bulamadım.

düşündüm taşındım pek bir şey bulamadım.

düşündüğünüz gibi değil tabi.

beklentisizlik olayını abartmış olabilirim.

durun da ekleyeyim.

bir yazıda şuna rastladım:

şunu bilmelisiniz ki,

mutlu bir yaşamın anahtarı,

insanlar ve olaylar karşısındaki beklentileri azaltarak yaşamak ve onları yönetebilme yeteneğine bağlıdır.

Halk arasında bunu "mantara bağlamak" olarak da tanımlayabiliyorlar.

"kombinim nasıl ?" diye sordu.

bana beş saniyeden fazla bakanın cebinden parası eksilir dedi.

bir şey anlamadığım için aval aval bakmaya devam ettim.

meğer gömleği dızcı gömleğiymiş, para o yüzden eksiliyormuş.

yoo, dedim gayet güzel görünüyorsun.

coğrafyamızdaki erkeklerde renkli ve desenli gömlek giyme fobisi var.

kendilerini güvende hissetmiyorlar.

uçurumdan düşerken tutunacak bir dal bulamamak gibi,

topluluk içinde anksiyete atağı geçirmek gibi,

bunun gibi durumlar işte.