Türkiye'nin memur portalı

bir zararlı alışkanlığımdan bahsetmek istediğim başlık.

Evin içinde bazı nesnelerin yerini sürekli değiştirmek.

Ev ahalisini delirtmeme az kaldı.

Bunu neden yapıyorum diye düşündüm.

Bir türlü varlığını kabullenemediğim nesneler var.

Bir tekme ile uzaya uçuramadığım için yerlerini de tam bulamıyorum.

Oradan oraya taşıyorum.

Bazen de çaktırmadan tamamen hayatımdan çıkarıyorum.

Mesela çöp kovası.

Ondan nefret ediyorum.

bazen oraya bazen buraya taşıyarak yarattığı boşlukla huzur buluyorum.

Ya da hediye edilen ilginç tabaklar.

kirli çamaşır sepeti,

elektrik süpürgesi,

naylon poşetlerin içinde durduğu plastik,

mümkün olsa da yok olsalar.

80 lerin unutulmazlarından.

En çok dinlenen şarkısı "Zaman Meyhanesi"

türkçe çevirilerinde sadece Hz. İsa'nın çocukluğundan hatta doğumu öncesinden itibaren hayatı, Hz. Zekeriya ve Hz. Yahya, İmran Ailesi, Hz. İsa'nın yaşadıkları, söyledikleri ve elçilerin yapıp ettikleri , mektupları yer alırken;

Hatta birden fazla havarinin bakış açısıyla aynı zaman kesiti anlatılırken;

Yabancı film ve dizilerde okunan İncil pasajlarının bambaşka konulardan bahsettiğini görüyoruz.

Hz. Eyyüb'ün yaşadığı çileyi anlatan bir pasaj okuyan oyuncuya denk gelmiştim geçen gün.

Okudukları İncil'den çok Tevrat metinlerine benziyordu.

İnsan ister istemez merak ediyor:

İnsanlar arasında kaç farklı kitap İncil adıyla okunuyor diye.

Beyin yapıları gereği galiba pek beceremediğim konu.

Sinekle iletişim kurup ne yapacaksın ? diyebilirsiniz.

Aslında çok büyük bir amacım yok.

Ara sıra sineklikle pencere arasında sıkışıp kalıyorlar, ya da evden çıkış yolu bulamıyorlar onları yönlendirmek istiyorum ama beni hiç iplemiyorlar.

Onların gözünde yok gibiyim.

Mesafeyi koruyorlar yani.

Mesela elimi uzatsam ya da yanlarına yaklaşsam hemen kaçıyorlar.

Demek ki beni bir tehdit unsuru olarak algılayacak kadar gelişmiş beyin ve sinir sistemleri var.

O zaman niye bana bakmıyorlar ?

İzah ediyorum niye kaale almıyorlar ?

Yeri gelince ısırıp kanımı emmeyi de çok güzel biliyorlar.

Bu evrenin gizemlerini çözmek bizim için çoook çok uzun bir yolculuk.

Yolun başında bile değiliz.

Hatta kendi adıma yola çıkmış bile sayılmam.

Çok sıra dışı bir şey olsa ona mucize demem

Her şey yeteri kadar mucize gibi zaten

Olabilir demek ki bir şeyleri gözden kaçırmışız işte derim.

Olağanüstü bir müzede, harikalar diyarında gibiyim.

Fazla bir şeyi kırıp dökmeden, camı çerçeveyi indirmeden zamanı gelince ayrılmak en iyisi.

Neyin turnusolu olduğunu bilemiyorum çünkü kendisiyle müşerref olamadık.

Galiba herkes kendi gerçeğini farklı farklı yaşıyor.

İlginç insanlar hakkında ilginç hikayeler anlatmamalıyız ki herkes bu ilginçliklerle tanışıp bilgi ve deneyimini arttırsın.

aksi zaten çok inandırıcı olmuyor.