Türkiye'nin memur portalı

47 milyon dolar kaç TL ediyor bir hesaplasanız başlığı

derinleşen global krizin ayak seslerinden biri. Kültür mirası bir ülkenin namusu gibi. Tarihi eserlerimizi geri alabilmek için ne uğraşlar verdik. Bence vazgeçmeliler. Bu utanç verici bir haber ve çok da üzücü. İnşallah vazgeçerler ve daha mantıklı bir çözüm bulurlar.

bu sefer gündüze bırakayım başlığı.

Türküler Dolusu

Şair: Bedri Rahmi Eyüboğlu

Kirazın derisinin altında kiraz

Narın içinde nar

Benim yüreğimde boylu boyunca

Memleketim var

Canıma ciğerime dek işlemiş

Canıma ciğerime

Sapına kadar.

Elma dalından uzağa düşmez

Ne yana gitsem nafile.

Memleketin hali gözümden gitmez

Binbir yerimden bağlanmışım

Bundan ötesine aklım ermez.

Yerliyim yerli olmasına

ilmik ilmik, damar damar

Yerliyim.

Bir dilim Trabzon peyniri

Bir avuç tiftik

Bir çimdik çavdar

Bir tutam şile bezi gibi

Dişimden tırnağıma kadar

Ressamım.

Yurdumun taşından toprağından şurup gelir nakışlarım

Taşıma toprağıma toz konduranın

Alnını karışlarım

Şairim şair olmasına

Canım kurban şiirin gerçeğine hasına

içerisine insan kokusu sinmiş mısralara vurgunum

Bıçak gibi kemiğe dayansın yeter

Eğri büğrü , kör topal kabulüm

Şairim

Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası

Ayak seslerinden tanırım

Ne zaman bir köy türküsü duysam

Şairliğimden utanırım

Şairim

Şiirin gerçeğini köy türkülerimizde bulmuşum

Türkülerle yunmuş yıkanmış dilim

Onlarla ağlamış, onlarla gülmüşüm

Hey hey, yine de hey hey

Salınsın türküler bir uçtan bir uca

Evelallah hepsinde varım

Onlar kadar sahici

Onlar kadar gerçek

insancasına, erkekçesine

'Bana bir bardak su' dercesine

Bir türkü söylemeden gidersem yanarım.

Ah bu türküler

Türkülerimiz

Ana sütü gibi candan

Ana sütü gibi temiz

Türkülerde tüter dağ dağ, yayla yayla

Köyümüz, köylümüz, memleketimiz.

Ah bu türküler,

Köy türküleri

Dilimizin tuzu biberi

Memleket ahvalini onlardan sor

Kitaplarda değil, türkülerde ara Yemen'i

Öleni, kalanı, gidip gelmeyeni...

Ben türkülerden aldım haberi.

Ah bu türküler, köy türküleri

Mis gibi insan kokar, mis gibi toprak

Hilesiz hurdasız, çırılçıplak

Dişisi dişi, erkeği erkek

Kaşı kaş, gözü göz, yarası yara

Bıçağı bıçak .

Ah bu türküler köy türküleri

Karanlık kuyularda açılmış çiçekler gibi

Kiminin reyhasından geçilmez

Kimi zehir, kimi zemberek gibi.

Ah bu türküler, köy türküleri

Olgun bir karpuz gibi yarılır içim

Kan damlar ucundan, mürekkep değil

işte söz, işte ses, işte biçim:

'Uzun kavak gıcım gıcım gıcılar'

iliklerine kadar işlemiş sızı

Artık iflah olmaz kavak ağacı

Bu türkünün yüreğinde sancı var.

Ah bu türküler, köy türküleri

Ne düzeni belli, ne yazanı

Altlarında imza yok ama

içlerinde yürek var

Cennet misali sevişen

Cehennemler gibi dövüşen

Bir çocuk gibi gülüp

Mağaralar gibi inleyen

Nasıl unutur nasıl

Ömründe bir kez olsun

Halk türküsü dinleyen...

Sosyal medyada kullanılan ücretsiz eşya, kıyafet, mobilya, bebek eşyası, kitap vs. paylaşım gruplarıdır. Oldukça faydalıdır. Öğrenciler , geçici olarak birşeylere ihtiyaç duyanlar kısacası herkesin herkesle birşeylerini paylaştığı sayfalardır.

Sosyal medya faydalı işlerin de yapıldığı platformlar, kayıpların bulunması, bilgi veya eşya paylaşımı konularında hızlı hareket edilmesini sağlıyor.

Bu nedenle temsilcilik vs. konularının nasıl sonuçlarını merakla bekliyoruz diyebileceğim başlık..

Sakarya Üniversitesinde sosyoloji hocası olan Mahmut Karaman panelvanıyla sabaha kadar İstanbul sokaklarında dolaşarak evsizlere çorba dağıtıyor. Panelvanına aşhane adını vermiş.

Kendisinin de eskiden garajlarda sabahlamak zorunda olduğu dönemler yaşadığını ifade etmiş.

Evsizlerin sanıldığı gibi esrarkeş ya da adam şişleyen sapıklar olmadığını ifade eden Karaman, şunları anlatıyor: "Bu tür önyargılar kendi vicdansızlığımızı meşrulaştırmak için kullandığımız yargılar. Onlar bu şekilde doğmadılar. Düzenin vahşi ekonomik çarklarına ayak uyduramadıkları için bu hale düştüler. Evsizlerin sadece küçük bir kısmı madde bağımlısı. Ev-aile hayatı olanlardan da madde bağımlısı insanlar var, arada bir fark yok."

Facebook'ta Aşhane adında bir grubu olan Karaman, dernekleşmeyi ya da vakıf kurmayı asla düşünmediğini söylüyor. "Dernek ve vakıflar iyiliğin ihale edildiği yerlerdir. Bu yüzden karşıyım. Eğer bir evsize, aça, sokakta kalmışa yardım etmek isteyen varsa bunu bir kuruma para vererek değil, direkt gidip kendisi yapmalı. Vicdan ihale edilemez" diyen Karaman, 11 Ağustos'tan beri gece 10'dan sabah saatlerine kadar çorba dağıtıyor. Amacı ise her muhitte bu hayır hizmetine el verecek gönüllüler bulmak. Çünkü tüm İstanbul'u dolaşırken çorbanın saatlerce sıcak ve taze kalması mümkün olamıyor.

Karaman hocanın eşi de 15 yıldan fazla bir zamandır yoksullara ev tutup ev eşyası düzüyor. İlk başlarda yoksul ailelere veya yeni evliler için ev eşyası alan eşi, son yıllarda ise Suriyeli ailelere ev tutup ikinci el eşyalarla evleri döşüyor. "Eski eşyalarını atacak olan evlerden bu eşyaları toplayıp Suriyeli ailelerin evlerine götürüyor. Bir hurda çekyata bile muhtaçlar. Betonda yatıyorlar" diyen Karaman'ın en büyük sitemi ise, hiç bir ailenin kalamayacağı mezbelelikleri ya da 300-500 liralık bodrum katlarını, sırf Suriyeli oldukları için çok yüksek fiyatlara kiralamak isteyen ev sahiplerine. Karaman, "Ensar muhacir hikayeleri anlatan bir toplum bunu yapmamalı" diyor. Yoksul aileler ile daha çok hanımının ilgilendiğini belirten Karaman, nakliye ücretinin zaman zaman kendilerini zorladığını belirtiyor. Şimdilik geçici olarak el koyduğu abisinin panelvan minibüsü ile alt kat komşuları Metin Ağabey akşam iş çıkışı nakliyeleri yapıyor.

Yoksulluk olgusu ile ilgili farklı düşünceleri ve uygulamaları olan Karaman Hoca, uzun uzadıya sosyolojik/psikolojik ilginç analizler yapıyor. Modernleşme döneminde bütün kadim geleneklerini inkar eden bu toplumun yerine hiç bir şey koyamadığını belirtiyor. Karaman'a göre yaşanan büyük travmanın yarattığı acı ile baş edebilmek için savunma mekanizmaları zihinsel bir bölünmeye/parçalanmaya yol açıyor. Haliyle bütün algılama, anlama, yorumlama, tanımlama ve/uygulama/davranma/yaşama biçimleri birbirinden bağımsız kompartımanlar halinde bir arada. Bu da kişide birbirinden bağımsız onlarca zıt kimlik olması anlamına gelebiliyor. Bu kimlikler arasında hiç bir ilişki olmadığı için ve her an biri bedeni ele geçirdiği için bu kişinin hiç bir söz ve eyleminde bir tutarlılık olmuyor. Dolayısıyla herkes çok güzel konuşuyor ama konuştuklarımızla yaptıklarımız hiç bir zaman birbirini tutmuyor. Karaman ilginç tespitlerini şu sözlerle açıyor: "Mesela akademisyenlerimiz sınıflarda eski Yunandan günümüze kadar yaşayan bütün filozofların etik anlayışlarını anlatırlar. Ama kendi kültürel gelenekleri içinde geliştirilmiş hiç bir çözüm tekniğini bilmezler. Aynı şekilde ders anlattığı sınıfta kaç öğrencinin bursa ihtiyacı olduğunu ya da o gün aç olup olmadığını bilmez, hatta bilse de umurunda olmaz. Cami imamlarımız da her gün sevgi, şefkat, merhamet dininden bahsederler, ama cami avlusuna bir evsiz yatmaya kalkışsın onu kovalar. Toplum her sorunu siyaset ya da para ile çözeceğini sanıyor. Oysa toplumsal sorunlar toplum tarafından çözülür. Komşusu aç yatarken tok yatan bizden değildir sözünü her gün tekrar eden insanların aç yatan komşularına belediyelerin gıda yardımı vermesini hangi gelir düzeyi ya da siyaset anlayışı çözebilir ki..."