Türkiye'nin memur portalı

pilavı iyi yaparım, kurabiyeyi ve keki iyi yapamam açıklamalı başlık oldu.

buldum o şarkıyı.

Cumartesiden cumartesiye başlarken o şarkıyı da ekliyorlardı peşine.

linkini ekleyelim.

youtube.com/watch?v=hKNeeDcABvU

Müzik grubunu da çıkaracak gibiyim ama bir türlü çıkaramıyorum.

bakış açısına bağlı,

mesela bazıları için bu şarkı: "hadi geçmiş olsun" şarkısı da sayılabilir.

tövbeler tövbesi

taç olsan başıma takmayacağım

nur olsan gözüne bakmayacağım

yoluna adaklar yakmayacağım

tövbeler tövbesi

derdine göğsümü germeyeceğim

bağrımı yoluna sermeyeceğim

rüyamda sana yer vermeyeceğim

tövbeler tövbesi

sinemde kor olsan yanmayacağım

bin yemin etsen de kanmayacağım

seni hiç ama hiç anmayacağım

tövbeler tövbesi

kahretsem bana dön demeyeceğim

ecel ol sana baş eğmeyeceğim

ve senden başka da sevmeyeceğim

tövbeler tövbesi. ( iyi gidiyorken su koyvermiş sanki )

Yıllar öncesine ışınlayan konu.

Bir kütüphane müdavimi olarak sınavlara çoğunlukla kütüphanede çalışarak hazırlanıyordum.

amfi büyük, akustik berbat, sınıf kalabalık, hava soğuk,

ses gelmiyor şakşakşakşak ses gelmiyor şakşakşakşak ( bir anda tribüne bağladım, neyse )

Hocanın sesi duyulmuyor.

Amfinin arkasından biri köşeleri olmayan bir şey bıraksa aşağıya inene kadar tıngırtısını dinliyorduk. Hey gidi günler.

ses Duyulsa da ders ağır aksak gidiyor, tempo düşük, bana fenalık geliyor.

Kahvemi alıp kütüphaneye yollanıyorum.

Her şey güzel yolunda da kütüphanenin kapısı eski amerikan barlarının kapısı gibi ikide bir garç gurç açılıyor. Arkadaş öyle gürültülü gıcırdıyor ki. Kendi kendime dedim ben bu sorunu çözerim.

Evde dikiş makinesinin yağı vardı. Makine yağı işte bilmiyorum içinde ne var.

Aldım bir gün onu, okula gidip kütüphane görevlisinin önüne koydum. Hiçbir şey söylemedim. Önce 6-7 saniye kadar yüzüme baktı. Ben sürekli okumaktan iyice mala bağlamışım konuşamıyorum. Belki de soğuktan, ya da içimdeki kasvetten. Sarı yapraklar uçuşuyor, naylon poşetler uçuşuyor, hava soğuk, her yerde bir hüzün. Konuşmadım işte adamla.

Neyse çok geçmeden anladı.

Haaaaa dedi. Kapıyı yağladı.

Konuyla ilgisi var mı bilmiyorum ama kütüphane bir iki ay sonra esaslı bir tadilata girdi ve çok daha güzel bir şekle kavuştu. Biz o arada öbür fakültenin görece kocaman camlı aydınlık kütüphanesine takıldık. Hamam böcekleri gibi radyatörlere yapıştık, eski Fransız kütüphanelerinden İsveç'in kocaman camlı binalarına geçmiş gibi olduk. Tek sorun bizim kitapların orada olmayışıydı ki onu da evden taşıyarak çözdük. Duvar yazılarınınsa hocalar ya da idari kadro tarafından kesinlikle takip edilmediğine eminim ki çoğu hayatın anlamını daha o yaşlarda çözen öğrencilere ait acımasız yazılardı. Hatırladıkça hala sesli gülüyorum.

Bence iyi biridir.

Bu konuya kefil olabilirim evet.

Eyvallahsız evet buna da kesinlikle katılıyorum.

Keskin bir yargı gücü var.

Bu herkeste bulunmaz.