Türkiye'nin memur portalı

olmayla olmamanın çok da fark etmediği;

herkesin asgari müşterekte buluşabildiği bir toplum içinde insan huzurlu olur.

Bunun tanımı şöyleymiş:

Biz köyde yaşıyorduk.

herkesin aynı şeyleri vardı.

herkesin arazisi, herkesin merası, herkesin koyunu, keçisi, ineği, tavuğu, atı, katırı vardı.

herkesin çarığı, giysisi, unu, eleği vardı.

daha zengin olanların bu saydıklarım şeylerin sayıca biraz daha fazlası vardı hepsi bu. belki evi biraz daha büyüktü, belki hayvanı biraz daha fazlaydı...

huzur vardı.

kapıları kilitlemiyorduk.

çocukların böyle garip psikolojik durumları yoktu.

yetersizlik duygusu, başarısızlık duygusu, geleceğe kasvetle bakmak, işsizlik korkusu, fatura baskısı, kira

sorunu, taksit meselesi, sigorta derdi, aidat takibi yoktu.

bence bu kollektif yaşam denen şey başarılamadı.

geri dönmek lazım.

yeniden başlamak lazım.

genetik aktarım,

nesilden nesile geçiş,

sadece belli ailelerde ortaya çıkan kalıtımsal bazı özelliklerden bahsedilmiş.

çok ilginç bir konu.

bir bakalım neler anlatmış.

evet bu nedenle devletler hukuku dersi sevilir.

geneli de sevilir özeli de sevilir.

teoriler meoriler

prensipler mrensipler

bla bla

geçer. ( 50 ya da üzeri )

her şeye yeteri kadar açıkça şahit oluyor olan biteni kolayca kavrıyorduk hatta kendimizce analiz de ediyorduk ama işte...

çocukluk garip bir dönem.

büyükler hata yapmaz

büyüklerin özel bir dünyası vardır

onların hep bir bildikleri vardır

çocuklar her lafa atlamamalıdır

büyüklerin arasında konuşulanları dinlememelidir

oradan oraya haber taşımamalıdır

bu nedenle yeteri kadar utandırılırlar, herkesin içinde azarlanırlar, bildikleri şeyler hakkında susturulurlar, bilinçaltları yeteri kadar utançla, korkuyla, itaatle, eksiklik duygusuyla tıka basa doldurulur.

çocukların anlattıkları ciddiye alınmaz.

onların zanları önemsizdir.

onlar yanlış anlamıştır.

o teyze öyle dememiştir, o komşu vurmamış, falancanın niyeti aslında o değildir. kendisinden o eşya zorla alınmamış, hileye maruz kalınmamış, mesela harçlıkları elinden alınmamıştır.

irade öyle bir felce uğratılır ki.

sen anlamazsın, karışma

biz senin iyiliğini istiyoruz.

mutlu olacaksın.

bana çok dua edeceksin.

aradan uzun yıllar geçtikten sonra

yetişkin görünümlü nice çocuktan beter mahlukatın itip kakmasına, alayına, dalaveresine, aşağılamasına, kumpasına, engellemesine ve bilumum saldırısına

maruz kaldığını anlarsın.

böyle düşününce de

insana abartılı gibi gelen bazı hayat hikayelerinin aslında nasıl da gerçek oldukları ortaya çıkıyor.

not: çocuktan beter mahlukat yazmışım yanlış olmuş. insani vasıfları hiç gelişmemiş ya da tersine doğru gelişmiş diyecektim.

arkeolojihaber kanalına bakıyorum.

hocalar detaylı bilgiler veriyor.

tıpkı hititlerde olduğu gibi urartu kültürünü de birden fazla etnik yapının ve göçebe kavmin birleşerek oluşturduğu bir kültür olarak kabul etmemiz gerekiyormuş.

birleşerek bir devlet olmaya yönelmişler.

daha doğrusu belli bir kültür- yönetim potasında yerli halkla birleşmişler.

bilindiği kadarıyla yazıyı anadolu'ya getirmişler.

sınırları şu andaki ülkemiz sınırlarının dışına kadar ulaşmış olan bir devlet kurmuşlar.

kendilerine urartu demiyorlarmış bu ismi onlara asurlular vermiş.

-ur/ artu belki analiz edince anlamı da ortaya çıkmıştır biliniyordur onu bilmiyorum.

Kendilerine Biainili ( Biaynili gibi telaffuz ettiler ) ismini vermişlermiş.