Türkiye'nin memur portalı

iki tanesini tanıdım.

kim olduklarını sormayın.

birbirlerini çok seviyorlardı.

ölümünden sonra rüyamda gördüm.

sağ tarafından ince ince, tül gibi bir bir şelale akıyordu, her taraf ormandı, o ormanın içinde, güneşli bir günde küçük

iskemlesinde oturuyordu, aşağıdan bir patikadan beyaz bir

at geçiyordu.

Bana bir bakraçla süt uzatmıştı.

Alın bunu mayalayın demişti.

ara sıra onun sesini kafamda duyuyorum.

durup durup konuşmaları aklıma geliyor.

" Oğul " diyordu. " Adına öleyim oğul " Çok ağlamıştı, oğlunun veda etmeden gidip dönmeyişine de teselli edememiştik.

" Eçay dünya" diyordu. O kadar araştırdım ama kelimeyi de anlamını da bulamadım.

" Yalan dünya, gelgeç dünya" demek istiyordu galiba

Artık ismi nedir bilmiyorum ama o neredeyse ben de orada olmak istiyorum.

Bugün ölümüne çalıştık.

Ölümüne diyorum bak böyle bir çalışmayı ömrümde yapmamıştım.

Anlatayım efendim:

zaten rejimdeyim yarı aç geziyorum.

motor devrim düşmüş.

Vietnam ormanlarında ve bataklıklarında yoğun yağmur altında beline kadar çamurun ve otun içinde ilerlemeye çalışan bir asker olduğunu düşün.

yağmur yukarıdan ıslatıyor, otlar ve çise aşağıdan.

Üzerinde ağır makinalı silahlar, sırtında ağır bir çanta olduğunu düşün.

yağmurluk giydiğin için dışarıdan ayrı içeriden ayrı ıslandığını, kendi buharınla tenekede tavuk gibi piştiğini düşün.

Yetmezmiş gibi yüzlerce ince sineğin vücudunda sokulmadık yer bırakmadığını düşün.

terli alnına ve yüzüne yapışan seni sinir eden envai çeşit böceği , örümceği düşün.

Otların daladığını, dikenlerin yırttığını, sarmaşıkların tökezletip düşürdüğünü düşün.

yetmiş derecelik açıyla yerçekimine de meydan okuyup ayakta kalmaya çalıştığını ama çizmeler kaydığı için bunu da başaramadığını düşün.

şu andaki durumum:

kuyruk sokumumun üzerine oturamıyorum.

ellerim zonkluyor.

Avuçlarım taze ceviz ayıklamış gibi kapkara oldu.

ellerimi kapatamıyorum.

olsun, yemekten sonra içilen bir keyif çayı ile kendimize geldik.

Yok gardaş bu iş kesinlikle bana göre değil.

Ben ağaçları seviyorum.

Onlarla ilgilenirim bir tek. Bir de bostanla.

Kimse beni darlamasın.

papağan bana iyice alıştı.

hatta aramızda duygusal bir bağ kurulmaya dahi başladı.

artık benimle göz teması kuruyor.

bana yaklaştığını gürültüden korkup kolumun altına sığınınca hissettim.

bir iki videoya baktım.

eğer ele alışırsa cebinize girer, omuzunuza tüner, başını boynunu kaşımanıza izin verir, yüzünüze yanaşır diyor.

ona havuç hazırladım, marul astım, gittim papağan yemi bulup aldım.

Önümdeki en önemli engel Sylvester gibi kenardan bakan bizimki.

şimdi ben o efendiyi odaya kapatsam ortalığı yıkar.

yine de bu adamı kısmen de olsa özgürlüğe alıştırmak istiyorum.

Şu anki durumu çılgınlıktan başka bir şey değil.

kesik kolların havalarda uçtuğu Ömer seyfettin hikayesi.

ömer seyfettin'in çok iyi fakat çocuklara önerilmemesi gereken bir yazar olduğunu düşünüyorum. +1

Bize stephen king ayarında hikayeler anlatıyordu.

Başını vermeyen şehit,

diyet,

kaşağı,

falaka,

topuz,

kütük,

forsa

bugün filmleri çekilse -ki niye hala çekilmemiş onu da merak etmedim değil- şiddet içerikli film diye uyarı yazısı konur.

iki tanesini anlatayım:

Birincisinde adam yerden göğe kadar haklı.

düğmeye bastım, yaya için yeşil yandı, araba durdu.

tam o anda başımı çevirdim, uzun süredir görmediğim bir tanıdığa rastladım ve selamlaştık.

sonra o lafı biraz uzattı ve cevap vermek zorunda kaldım.

ışığı ve bekleyen arabayı tamamen unutmuşum.

sonradan başımı çevirince;

camı kapalı olduğu için adamın sadece el kol hareketlerini görüyorum ama suratından yüksek volümlü methiyeler düzdüğünü anlayabiliyorum.

hatta ona dublaj bile yapabilirim.

Neyse bu da bana ders olsun.

ikincisinde kim haklı bilmiyorum, takdir sizin.

Bir grup kadınlı erkekli yaşlı Alman.

Uzunca bir masanın uç kısmında oturup yemek yiyorlar.

Sandalyelerinden birinde servis var ama sandalye boş.

Yemek yemem lazım, her yer dolu olduğundan, yer bulamadığım için ve masa oldukça uzun olduğu için diğer ucuna tabağımla birlikte iliştim.

İçlerinden biriyle de selamlaşıp başımla da onay almış oldum. Almancam yok, İngilizce de saçma geldi.

Kendi halimde yemeğimi yerken boş sandalyenin sahibi geldi.

Afacan Dennis'in dedesine benziyor.

durduk yerde bana bağırmaya başladı.

Aval aval suratına bakıyorum ama bir şey de anlamıyorum.

Adam nefes almadan Bay Meraklı gibi bağırıyor.

Bütün restoran sessizleşti, herkes bize bakıyor.

Dayı sen ne diyorsun ? diyemiyorum.

Yalan yok beni bir gülme aldı.

Gözlerimi açtım adamı inceliyorum.

Sonra garson geldi, çok telaşlandı, telaşı bana olan saygısından değil onu hissediyorum da, niye telaşlı onu anlamıyorum.

Herhalde bu amca gidecek, beni idareye şikayet edecek diye korkuyor.

Yahu ne korkuyorsun senlik bir durum zaten yok.

Lütfen, dedi sizi şöyle alabilir miyim, falan filan dedi.

aslında garsonların gıcık olduğu türden gidip kendi çatal kaşığını alan da bir tipim, hiç de sevmem öyle garip yapmacık nezaket cümlelerini.

geçtim gösterdiği yere oturdum.

ertesi gün asansörde karşılaştık.

bizimki rahat durmadı tabi:

adamı tanıdı hemen.

Bu muydu ?

diye yüksek sesle sordu.

Bir yandan da eliyle gösteriyor.

adam anladı bir şeyler, telaşlı telaşlı gözlerini kaçırıyor.

La havle ve la kuvvete illa billahil aliyyül azim.

He dedim, he, ilişme yaşlı başlı amcaya rahat bırak, sonra gülmeye başladım.

Kavga etmekten nefret ederim.