Türkiye'nin memur portalı

Bazı şeyleri lafta söylemek o kadar kolay ki.

Ancak o söyleyenleri yaşamak, tüm bu anlatılanlara katlanıp, işin içinde olmak, motivasyonu hep dik tutmak çok zor. ancak yaşayan bilir.

Hani bekara karı boşamak kolaydır derler, uzaktan bakınca, olayın dışındaki kişilerin gözünde, bazı şeyleri yapmakta ne var ki? Onlara göre, şunu şöyle yap, bunu böyle yap, şu da oldu mu, işte tamam. Ohh ne güzel, aslında bu akıl verenlerin çoğu, kelin ilacı olsa başına sürermiş misali, kendi işlerini söyledikleri gibi kolayca yapmaktan acizdirler ancak sizden bu şekilde olmanızı beklerler. Ben bu tür kişileri mümkün olduğunca çevremde tutmamaya özen gösteriyorum.

Kendim lafta kolay ancak uygulamada zor olan işleri gerçekleştirmede bocalıyorum, yapamıyorum ama en azından akıl veren yok, kafam rafat, zor olduğunu biliyordum zaten.

Öğrencilik yıllarında, genellikle sınıfta en iyi anlaştığımız kişi ile birlikte aynı sıraya oturma durumudur. Paylaşılan sadece sıra değildir aslında. yeri gelir silgi, yeri gelir evde unutulan kitap, canımızı sıkan şeyler paylaşılır sıra arkadaşı ile.

bir öğretmen olarak bazen deneme anında, arkalarda boş sıra varsa oturup, kendi öğrencilik yıllarımı anımsadığım oluyor. Yıllar geçse de sıralar hep aynı, ancak arkadaşlıklar kopmuş olsa da yine de o günlerin verdiği duygu derinlerde bir yerlerde yüzde tebessüm oluşturacak şekilde duruyor.

Çok sık kullanıldığı için anlamını yitiren, dillere pelesenk olmuş kelimelerdir.

doğru zamanda, doğru kişiye, az ve öz kullanıldığında, pırlanta kadar değerli olan kelimelerin, yanlış dillerde fütursuzca tüketilmesi sonucu oluşan durumdur.

Kişinin birdenbire çok fazla duygu bombardımanına tutulması sonucu, içindeki fazlaca yoğunlaşmış duygunun dışarı taşmasıdır.

yıllardır beklenen müjdeli bir haber alındığında, ne zamandır görmek istediğin bir kişiyi karşında gördüğünde, zorlu süreçlerden geçip sevdiğin kişiye evlenme teklif ettiğinde ve kabul edildiğinde, çok çalışıp sınava girip herkesin imkansız gözüyle baktığı bölümü pc ekranında kazandığını gördüğünde.. bu gibi mutluluk ve heyecanın bir arada olduğu coşkulu anlarda bir yandan gülme, bir yandan ağlama, el ve ayaklarda titreme, mimiklerin kontrolünü kaybedip aynı anda çoklu duygu türbülansına girme durumudur.

İlk taksitte nasıl ödenecek bunca para, nasıl geçecek bunca ay diye düşünürken bir bakmışsın yarılanmış bile, hatta bitmiş bile. Biz de şuan yarıyı gördük çok şükür. Tabi ki ailenin şartlarına, gelir-gider tablosundaki artı ve eksilere göre bu zamanın nasıl geçtiği değişir ancak öyle ya da böyle sayılı zaman geçip gidiyor, sonunda ev-li oluyorsunuz.

O haberi ben de okudum, yalnız benim okuduğum içerikte bölüm başı maaliyetlerin nerdeyse 10 milyon tl yi bulması sebebiyle, yazın, haftanın yedi gününe yedi dizi uygulamasından vazgeçilip, daha sınırlı sayıda dizi çekileceğini ifade ediyordu.

En son izlediğim dizi yaprak dökümü olan biri olarak, bu haber dizi izlemeyen biri için, yani benim için çok da önem arz etmeyebilir, hatta mevcut dizilerden rahatsız olan, kaliteyi düşük bulanlar için iyi bir haber olarak da görülebilir ancak ekmek parasını dizi sektöründen kazanan kişiler için üzücü haber diyebiliriz.

Tabi bununla, bir bölüm için milyonlarca lira kazanan, aldığı paraları ne kadar hakettikleri tartışılır olan, şarkıcıdan, mankenden bozma başrol oyuncuları kastetmiyorum. Sırf başrol kadın ya da erkeği popüler biri seçtim, bu dizi tutar diye mantık yürütenlere, hiç mi akıl veren yoktur, anlamıyorum. Senaryo, müzik, yan roller gibi daha bir sürü öğe varken, iki çok güzel kadın ve erkek başrol seçtik diyip, izleyiciler kesin izler diye düşünmenin cezasını, Figüranından tutun, çaycısına, kameramanından tutun, makyözüne kadar, dizi sektöründe çalışan emekçi binlerce kişi var, bunlar çekiyor. Kalitenin düşmesi ancak maaliyetlerin yükselmesi, en çok işinde, gücünde olan bu kişileri zarara uğratacaktır.