Türkiye'nin memur portalı

her şeyi bilmek zaten bizde ata sporu olduğu için çok da takılmamak lazım gelen kitle.

#134k daki entry ile türkiye futbolu adına hissettiğim tek duyguyu dile getirmiş fikrin başlığıdır.

evet dünkü maçta her zaman olduğu gibi galatasarayın yenilmesini istedim. tıpkı fenerbahçe, beşiktaş vs. türkiye'de futbol adına iş yapan hangi takım varsa, milli takım da dahil hepsinin yenilmelerini istediğim gibi. olmuyor çünkü, olamıyor. beceremiyorsunuz bu işiş. bari memleketi rezil etmeyin daha fazla.

futboldan anlamamakla itham edilen kulüp yöneticileri, antrenörler, futbolcular olduğu sürece bu ülkede futbol oynanmasın bence. taraftar zaten anlamıyo bu işten. sonra da nal toplayıp duruyosunuz avrupa maçlarında. ne gerek var?? daha ne kadar sürdüreceksiniz bu kulağınızın üzerine yatma işini? futboldan anlamaya ne zaman başlayacaksınız? 100 yıldır öyle ya da böyle futbol oynanan (yoksa oynanmaya çalışılan mı desek) bir ülkede futbolun içler acısı hali ortada. başarı(!) ortada. kalite(!) ortada.

daha ne kadar sürecek bu kendini kandırma işi? sıkılmadınız mı?

devrim mi gerekiyo, sıfırdan oturup bu işi alman disiplini, ingiliz kalitesi, brezilya hevesiyle yeniden kurgulamak mı gerekiyo onu da siz futbolseverler düşünün artık da bari futbolumuz bişey benzesin.

dediğim konu.

Bizimkilerin de gecikmeden "medeniyetler ittifakı" ile cevap vermeye çalıştıkları, ancak beceremedikleri tezdir.

Huntington tipik bir anglo-amerikan olarak çağdaşlaşma yanlısıdır ve tezini ilk olarak mikro ölçüde abd için kullanmış ve latin kökenlilerin abd'yi işgal edeceklerini ileri sürmüştür. Bu yönüyle bizdeki kemalist-cumhuriyetçi zihniyetin amerikalı versiyondur.

Böyle olmakla birlikte türkiye için çağdaşlaşmanın tepeden inmeci değil, zaman içerisinde geniş kitlelerce benimsenerek içselleştirilmesini savunur. Bu yönüyle de amerikan naifliğini göstermiş olur.

Özetle ileri sürdüğü tez, milliyetçi abd çıkarlarını savunanlarca baştacı edilir ve dönem dönem ısıtılarak, abd'nin jandarmalığa soyunduğu her fırsatta önümüze konur.

Saçlar düz, uzun ve alelade yüzü kapatacak biçimde bırakılmış, üzerlerinde özensiz bir kıyafet, yüzleri donuk ve boş bakışlı kızlardır.

Yaşları da 20 civarlarında olan bu gençler hayatın baharında olmalarına karşın sanki çileli bir ömür sürmüş gibi yorgun ve umarsız tavırlarıyla dikkat çekerler.

Hele yürürken kollarını sallamaya bile mecali olmayanları görünce, aha samanta göründü, kaldı 7 gün demeniz işten bile değildir.

-nasılsın?

-muallak...

-??

Gibi bir diyalog içerebilecek durum.