büyük şehirlerde (yoksa metropol mü demeliydim) yapılması gayet normal olan davranıştır.
misal istanbul'da her yürüyen merdiven, nerede bulunursa bulunsun, ister avm, ister metro, isterse cehennemin dibine inen bir merdiven olsun, her durumda sol şerit olası yürümek isteyenler için boş bırakılır. kendiliğinden bir yol açılır sol tarafta. merdivenin yazılımında var sanırsınız bu hareketi. oysa bu yazılı olmayan bir kural, bir teamüldür. bir yaşam biçimidir bu istanbul'da. bu o kadar böyledir ki, yürüyen merdivendeki haline göre bir insanın istanbul'da yaşayıp yaşamadığını, turist mi, günübirlik ziyaretçi mi olduğunu, ama ille de ve ille de istanbullu olmadığını anlarsınız.sol şeridi kapatıyosa, yürümüyosa, yer vermiyosa insanlara, ya psikolojik sorunludur, yahut da istanbullu değildir.
büyükşehirlerde yaşanır genelde bu yürüyen merdivende yer verme işi dedik, dolayısıyla ankara'yı da dahil etmek gerekirdi ama naaayııırr...ankara'da bu işten haberi yoktur ankaralıların. onlar yürüyen merdivene sadece "binerler". evet evet kelimenin tam manasıyla binerler...ööööylece bindikleri basamakta da kalırlar. genci ihtiyarı farketmez bu ankaralıların genetik özelliğidir. üstüne üstlük acelesi olduğu için basamaklarda güç bela (sol şerit kapalı olduğu için) yürümeye çalışan insana da iyi gözle bakmazlar. cık cık cık laflarıyla tepkilerini belirtirler. ama bir gıdım dahi kenara kaymazlar. onlara göre yürüyen merdivende acele etmek adeta ayıptır, uğursuzluktur, günahtır haşa... o kadar naif, kibar bir ankaralı bile yürüyen merdivende bu özelliğinden kurtulur. sol şeridi kimselere açmadan bekler de bekler.
ankara'da bir yürüyen merdivendeyseniz, dua edin de kısa sürsün yolculuğunuz...
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
