Aynı gökyüzünde ayrılıkların izdüşümü.

Vardır böyle gün yüzüne çıkmamış, sandık içinde eskimeye yüz tutmuş sevdalar. Yamalıklı sevinçler, yarım gülüşler, bir yanının hep eksik kaldığı burukluklar ve naftalin kokulu hatıralar.

... ve hep özlem dolu, hiç yaşanılmayacak ve o gökyüzünde bir olamamanın verdiği hüzünle bilinmeze doğru yol almak.

Belki bir gün'le uykuya yenik geceler.

ve yine yeniden sabaha uyanmak; o'nun gökyüzünde sensizliğin gerçekliği ile.

Ayrılık diyorlar;

İki ayrı güz'müş... Biri gidene, biri kalana.

İç dökümdür.

Artık dinlemeyen, anlamayan insanların çokluğunda kendini ifade etmek isteyen insanın iç sesinin çığlıdır.

Oğuz Atay'ın da dediği gibi;

"kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. canım insanlar! sonunda, bana, bunu da yaptınız."

Bu kadar karamsar bir dünyaya;

Tam da bu gün "renk" katmak için, hayata "merhaba" diyen hassas insan.

Belki de; hiç tanımadığı/tanışmadığı, sesini bile duymadığı ve belki de hiç karşılaşmayacak olan simâların yeni yaşını kutlamaları, duygulandırmıştır kendisini.

Belki çok kirli, çok da katlanılmaz zaman dilimlerini yaşatsa da bu hayat; içinde hâlâ birilerini mutlu etmek isteyen "insan"lar olduğu da bir aşikâr.

Bu sayfadakiler gibi.

Mutlu yıllar.

Saygınlığı, duruluğu ve şeffaflığı insanda hayranlık uyandıran, tarafsız ve çok yönlü bakış açısına sahip değerli insan.

Uzun zamandır aynı platformda yer aldığımız, değerinden, kişiliğinden ödün vermeyen ve hep aynı mesafede kalan, sözlüğe varlığı ile değer katan yazar/editör.

Hep aramızda olmasını istediklerimden.

ve üslubu hoş adam.

Çok kez sözü edilen ama hiç uygulanmayan;

"temel insan hak ve özgürlüklerine, demokrasiye" aykırı bir tavır.

İnsanları manipüle etmek amacıyla içeriği boşaltılan, yozlaştırılan; "Milli" görüş adı altında etiketlendirilen, kategorize edilen ve adına da "millet" denilerek ayrımcılığa sebep olan tehlikeli bir anlayış biçimi.

"kendisiyle ve hayatla yüzleşmekten çekinmeyenlere..."

kitabın arka kapağında yer alan yazı. bu söz bile bu kitabı okumak için başlı başına bir sebeptir. özünde "insan", istekleri, beklentileri ve daima kendini ilgilendiren her türlü eylemin merkezinde insanın kendisi yer almakta.

kitapta bahsedilen "hakikate" de ancak insanın kendini tanımasıyla ulaşılabileceğine değinen yazar, yine hakikati keşfetmenin insanın kendine karşı en büyük ödevi olduğunu da belirtir.

ne diyorduk;

"bu kitap sizi rahatsız edecek" diyenlere;

okunan kitap, üzerinde düşünmeye sevk etmiyorsa.. bir adım öne taşımıyor, cümlelere ve satır aralarına takılıp kalmıyorsanız; korkmayın bir rahatsızlık söz konusu değildir.

Tam tersi... bu kitabın rahatsızlık boyutu okuru da huzursuzlandıracak.

tanım: ırvın d. yalom'un kaleminden çıkan, düşündürücü, derin bir eserdir.

ne diyordu kitapta;

"yazgını seç, yazgını sev."

keyifli rahatsızlıklar...