Türkiye'nin memur portalı

küçük ayrıntılarda boğulmak.

sözlükte yeni bir rüzgar, son moda bir tespit.

düşünüyorum da bazen bazı yokluklar hiç var olamayışlarla yok olurken aynı zamanda kendi içsel yokluklarında da var olabilirler.

zaten egzistansiyalizmin bir buhranı değil midir ontolojik yok oluşların umarsız yarınlarda kayboluşları?

ayrıca unutulmamalıdır ki, "unutulanlar unutanları asla unutmazlar" sözü hiç de unutulacak bir söz değildir.

kaybolmayan yazarlar istediğimiz kadar hiç geri dönmeyecek burukluklar da istemedikçe karanlıklar aydınlıklara kavuşmazlar.

veledi-i zina.

ana adı zaniye, baba adı zani'dir.

bi de eski kasa murat'larda "piç vites" tabir edilen şanzuman tipi bulunurdu. böyle konsolda teyp yerine monte edilmiş, hakikaten "orda ne işi var la bu vitesin" dedirten modellere de halk arasında yakıştırılan sıfattı. yurdum insanının nüktedanlığına güzel bir örnek olsa gerektir.

bazan bir esrime şeklinde gelen burukluktur.

takriben 3 saniye kadar sürer.

kaynak: kendim.

beni çok mutlu ediyorsun, sen olmasan napardım bilmiyorum, galiba sana aşığım, aşkımdan yataklara düşebilirim manalarına gelen, uzunca bir mesajın sonunda karşınıza çıktığında eğer sizin de gönlünüz var ise tadından yenmeyen bir cevap şeklidir. her şeye söz gerekmez sonuçta diyy mi? ben hep böyle anlıyorum şahsen...

artık konunun kapanması gerektiğini düşündüren, reddetme ifadesi olduğunu ileri süren entryler olmuş. kınıyorum. bence sorun sizde. siz nasıl bir çocukluk geçirdiniz allah aşkına? sevgisiz mi büyüdünüz? hiç kimse sarılmadı mı size? bu ne küçük emrah yaşam stili böyle? size böyle gülücükle karşılık veren bir karşı cins kişisinin ilan-ı aşkını çöpe atmışsınız resmen.

duygu katilleri sizi.

cık cık cık...