Türkiye'nin memur portalı

hep söyledim tek forvetle bu iş zor dedim. takım formsuz, antrenman eksiği olan çok... ama sakalımız yok ki sözümüz dinlensin.

savunmanın ortası bomboş. kaleci ne yapsın? altıpasın orda dönüp duruyo oyun. sağ bek sağlam eyvallah ama sol bek de keyfi olunca oynuyor anca.

sağ kanattan forveti beslemesi gereken arkadaş da toplamda 15 dakika sahada var yok. kafasını önüne eğip ibrahim üzülmez gibi yaradana sığınıp koşmayı biliyo anca. bi kafanı kaldır, sağa sola, üstte yazılanlara az bi bak dimi? yok! peki pas gelmeyince ne yapsın garip radore? kendi pozisyonunu kendi yaratmaya çalışıyor, memurlar.net ana sayfadaki haberleri bıraktı başka kaynaklardan medet umacak duruma geldi.

sol kanat desen düz yolda yürürken ayağını kırabilecek yetenekte bir garip uzunsaç. yeldir yeldir koşarken saçına basıp düşer mi yaw bi insan? soruyorum size ey ahali, düşer mi??

hadi bunu da sineye çektik diyelim, ya beyin nerede beyin?? oyun kuracak, topa basacak, sen gel, sen bekle, hoop seni çizdim diyecek maestro nerde? kaybolmayan kaptan istiyoruz kardeşim, yazıktır şu takıma yaa. beni avareye çevirdiniz sahada. ileri giderim yok, geriye koşarım cık, ayağa kayarım küfür ederler, sussam gönül razı gelmez... dalgaya vurup sağa sola gelişine sallıyorum karşim napiyim yani. nefesi nerden alıyosun diye soran yok.

tanım: acilen revizyona gidip zarardan dönmesi gereken takımın 11'idir.

zamanında sinemada seyrettiğim space jam filmine ilham olmuş yasalardır onlar.

bırakınız öyle kalsınlar, varsın yüksekten düşüp kağıt gibi yere yapışsınlar, sonra kafalarından tutup kendilerini kaldırsınlar, ateşte yanmasınlar, suda boğulmasınlar... öhhömm burası hüdai türbesine dönmeden gidiyorum.

entry okumadan yazanlara ithaf ettiğim başlık.

isim verip rencide etmek istemiyorum, zira onlar kendilerini biliyorlar. tebessüm.

her gün girmeleri gerek 10 entariyi umarsızca ve hunharca döşendikten sonra günlük vecibelerini yerine getirmenin haklı gururunu yaşayan yazarlar onlar. ahh bir de yazıanları okuyup tekrara düşmeseler...zibilyon kez (ben diyim iki sen de üç. o kadar) söyleneni söylemeyi marifet saymasalar keşke.

bazen onlardaki bu rahatlığa imrendiği itiraf etmek istiyorum ama ne yalan söyleyeyim.

doğrusu kitabe-i sengi mezar olan orhan veli şiiri.

mezar taşı yazısı anlamına gelmekte olup şairin, "divan edebiyatını mezara gömdüm aha bu da kitabesi" diyerek nanik yaptığı muazzam göndermeli, bir o kadar sade üç şiirden oluşur. yeni şiirin başlangıç tabelasıdır.

üstteki o orhan pamuk bakınızı da küfür gibi durmuş orda. dil sürçmesi, yerini klavye sürçmesine bıraktı ellaam. tebessüm.

doğrusu için;

kitaplara olan bakış açımı değiştirmiş kitap serisidir.

bu yazı henüz bu kitabı okumamışları uyarmak adına bir kamu spotu olarak yazılmıştır sayın okur.

evet, eskiden "kitabın gereksizi olmaz, hangi kitabı okursan oku, mutlaka bir şeyler öğretir, ufuk açar, beyne yakıt, damara kan, göze fer, memeye süt olur" kafasındaydım. ama yoo dostum yoo...bunu okuduktan, daha doğrusu okumaya çalıştıktan sonra kararımı verdim. gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki; bu kitap okunmaz, okumak vakit kaybıdır.

öncelikle kitabın ilgimi çeken yönünden bahsedeyim. bu aynı zamanda kitabın pazarlama stratejisi. düz bir roman gibi değil de bölümlerden oluşuyor. ilk bölümde verilen bilgi şu: lisenin son günü, okulda mezuniyet balosu var. benim de bir kırığım var. onunla dans mans, artık lise bitti, özgürsün, ne yapmak istersin kısacası. amerikan ergen hayatı işte... kitabın ilk bölümü bitince bir seçim yapmanız isteniyor sizden. üniversiteye gitmek isterseniz sayfa 61'den, avrupa seyahatine çıkmak isterseniz sayfa 38'den devam edin gibi. (sayfa numaralarını salladım. unuttum şimdi, hatırlamak istemiyorum da diyebilirim aslında)

her şeyden önce cinsiyetçi bir kitap. adı batasıca karakter amerikalı bir genç kız. liseden henüz mezun olmuş bir şaşkın. dünyayı tanımayı bırakın, kendisini bile tanımıyor zilli. ve siz o'sunuz. onun hayatını siz oynuyorsunuz kitapta. amerikalı, aptal, tecrübesiz bir ergen... seçimler yapıyor, ayy bundan pişman oldum şunu seçsem nasıl olurdu acaba diye ilerliyosunuz kitapta kısacası. yani kitap aslında "eğer ikinci bir şansınız olsa hayat nasıl olurdu?" üzerine kurulu. beni çeken yönü de bu oldu ilkin. "hakikatten yaa, acaba keyifli mi olur bi okusam?" diyerek aldım bunu. almaz olaydım. daha üçüncü kısımda pariste bir köprü altında tecavüze uğradım. (evet, üniversiteye gitmek yerine avrupa seyahatini seçtiydim ilk kısmın sonunda. n'oolmuş?) o sıralar harçlığımı çıkarmak için çalıştığım lokantada fingirdeştiğim eleman beni terk etti. içine düştüğüm buhran sonucu işi terkedip beş parasız sokaklarda dolaşırken yakışıklı ve anlayışlı bir adamla tanıştım. bu arada hamile olduğumu öğrendim ve dünya başıma yıkıldı. neyse ki herif anlayışlı ya sorun etmedi, evlenme teklif etti. ailesi karşı çıktı felan ama evlendik.

dur bi geri alıyım, ikinci şansımı kullanayım dedim, bu sefer de gittiğim ülkede tanıştığım rahibelerin gizli bir intikam tugayı üyesi olduklarını öğrendim. beni de sadece kadınların girebildiği bu klana üye yaptılar. eğitimler neticesinde usta bir katil oldum ve dünyanın... sıkılmıştım artık. başka bir şans denedim, "du bakalım başıma bu sefer ne gelecek" diyerek "şunu istersen şu sayfaya, bunu yapacaksan şu sayfaya" geyiği ile başka bir olayın içine düştüm. orada da küçük bir sahil kasabasında tanışıp kısa sürede beni yatağa atmasına izin verdiğim! (tam bir aşifteyim şekerim) adamla evlenip iki de çocuk yaptım. sonra kansere yakalanıp hayatımın baharında öldüm. evet evet, öldüm resmen daha 4 yada 5. maceramda... "ulan bu böyle olmayacak, evropa benim gibi amarigalıyı bozar, hanım hanım üniversiteye gideydim ya keşke en başta" diye kaderime lanet ettim. ahh, bi dakka yaa, ne de olsa kaderimi değiştirme şansım var. yuppiiiyyy...hooooopp, hemen ilk kısmın altında yer alan, üniversiteye gideceksem uğramam gereken sayfaya gittim. sonrasını okumak içimden gelmedi. ara verdikten sonra tekrar elime almak istemedim sizin anlayacağınız. hala kitaplıkta durur öyle. bi de serisini çıkarmışlar çok matah bişeymiş gibi...

ikinci şans fikri güzel de, bunu yazarın hayal gücüne bırakmak... bilemiyorum altan, bilemiyorum....

okumayın kısacası, ben ettim siz etmeyin. öyle ucuzluğa girmiş, kampanya varmış felan diye boş bulunup alırsınız sonra karışmam. aman diyeyim.