Türkiye'nin memur portalı

kökleri ta antik yunan'a kadar dayanan noktalama işaretlerini ya hiç duymamış ya da kullanmayı beceremediğinden kullanmayan, daha doğrusu kullan-a-mayan yazar(lar)dır.

en basit sebebi okuma alışkanlığının olmayışıdır. zaten antik dönemlerde hitabete önem verilmesinin bir sebebi de budur. yazıyı sadece resmiyette, o da zorunluluk olduğu için kullanan insanların günümüzde de var olduğunu bilmek evrim konusunda bilim insanlarını derin düşüncelere gark ediyor olsa gerek.

edebiyatta durum farklı ama, yazar var mı bilmem ama bazı şairlerde görülen bir durum bu. attila ilhan ve hilmi yavuz şiirlerinde noktalamaya takılmazlar mesela. bu bilinçli bir tercihtir ama. edebi bir üsluptur. şiiri olduğu gibi yalın sunmak kaygısı ve elbette şiirin kendini ifade etmesi için bir takım işaretlere gereksinimi olmadığına inanmalarındandır falan. poetik bir mesele kısacası.

özetle, başarılı bir şair değilseniz veya düz yazı ile iştigal ediyorsanız kullanmanız elzemdir efendim. yoksa itici ve kalitesiz oluyor yazdıklarınız.

konuların çokluğundan değil ama boşluğundan yakınmak mantıklı yazarlar için bir zorunluluk olmalı.

yoksa konu sayısı değil mesele. konuya yaklaşım veya okuyucuya bir şey katmayan sığ başlık ve entrylere "maruz" kalmak can sıkıcı olabiliyor.

öznel ifadeler içeren başlıklar yerine daha kapsayıcı, genel-geçer. nesnel başlıklar olmalı. mesela, "yıllardır doğru bildiğimin yanlış çıkması" yerine "doğru bilinen şeyin yanlış olduğunu anlamak" gibi daha kapsayıcı ve nesnel bir başlık olamaz mı, olabilir elbette.

ya da "tuzlu çekirdeğin deniz kenarında yetiştiğini düşündüğüm yaşlar" demek yerine, "tuzlu çekirdeğin deniz kenarında yetiştiğini düşünen insan" dense daha hoş olmaz mı? altına da pek tasvip etmesem de (en azından tanım olarak) "benimdir bu" ile başlayan şık bir entry yazılabilir. hem böyle bir başlığa başka yazarlar da rahatça yazarlar. "o insanı" eleştirirler belki, dalga geçerler, daha aksiyoner bir sözlük olur.

bunlar basit iki örnek, zaman zaman pek çok yazar benzer hatalar yapıyor. yazmak ayrı bir tecrübe çünkü, meramını yazarak anlatmak, anlatabilmek uğraş ve emek ister. burada da bunu pekiştirebilmek güzel. ama yine de akla gelen her konuda, kelimenin doğru yazılışına bile bakmadan, çalakalem koştura koştura başlık açmak da eleştirilmeli elbette. darılmaca yok. apostrof kullanmayı bilmezse yazar kişi, virgülden sonra boşluk bırakmazsa, özel isimlere dikkat etmezse bağlaç olan de'yi bitişik yazarsa falan, bu konuda kimseye gücenmeye hakkı yoktur, olmamalı. herkese açık bir ortamda yazdıklarımıza biraz daha özen göstermek boynumuzun borcudur, lütuf değil. "nasılsa öyle de anlaşılıyo yeaa" deyip de pek çoğumuzun anadili olan türkçe'ye ihanet etmeye kimsenin hakkı yok.

bunlara dikkat edildikten sonra bence her konuda sözlüğe başlık açılabilmeli, sayısı da fazla olmalı. okumak isteyen okur, istemeyen geçer.

tanım: okumayı sevmeyen yazarlardır.

cem yılmaz'ın gora filmindeki uzay gemisinin adı. dünyaya dönüş bileti.

aynı zamanda bazı bazı gelen ruh hali.

azerice'de beyefendi anlamına gelen saygınlık belirten ifade.

etimolojik anlamı da benzer bir şeydi yamulmuyorsam eğer. evet.