Türkiye'nin memur portalı

kahya'nın hayat mottosu idi.

şimdilerde çaylak olmuş rahmetli.

iyi bir sözlük takipçisi, takımdan ayrı düz koşu yapan yazar.

sürüden ve sürülerden uzak kalabilmesiyle takdirleri sonuna kadar hak eder.

ayağına taş değmesin dediklerimden.

daha çok anılarda yaşamakla gerçekleşen durum.

bizim millete özgüdür çokça.

kadınlar mesela, analarımız, ninelerimiz,

ya ölmüş eşini düşünür, ya yitip giden hayallerinin peşinde ömür çürütür.

bileziklerini yok yere bozdurmasa, şimdi kendi evinde oturuyor olmaz mıydı?

babalarımız ya da.

zamanında keşke alsaydı oradan o arsayı.

ahh ne olurdu basireti bağlanmasaydı da, o arabayı alacağına apartıman dairesini alsaydı.

emekli ikramiyesiyle döviz alsaydı, ikiye katlanmış parasıyla hiiç borca harca bulaşmadan evini de arabasını da alırdı halbuki...

ahh o sene tembellik etmeseydim şimdi odtü mezunuydum.

bir sene daha kim bekleyecek demesem, bir daha hazırlansam o lanet sınava şimdi her şey bambaşka olurdu.

ya da,

o kız beni reddedince oldu bütün bunlar abi.

başka adam yokmuş gibi bir de en yakın arkadaşımın kollarına attı kendini kahpe.

o beni kabul etmiş olsa şimdi daha güzel olurdu hayat.

bütün özgüvenim çöp oldu onun yüzünden.

.....

daha uzatılabilir elbet ama gerek yok.

geçmişte kalmak, orada kalınan her dakika, kendimizden gidiyor aslında.

marks'ın sevdiğim bir lafı var: "tarihte ne olmuşsa, başka türlü olamayacağı için öyle olmuştur."

ne güzel, ne kadar anlamlı bir laf. hayır, kadercilik değil bu. tam tersine, diyalektik...

başka türlü olamazdı çünkü. olması gerekiyordu oldu. asıl mühim olan, sonuçtur. sonuçtan çıkarılan derstir. sen o dersle, şimdini ve yarınını kurtarabilirsin. ileriye bakarak eskiyi telafi eder,kaderini kendin yazarsın, yapabilirsin bunu.

yaşadığın an'a ait olursan, yaşayacağın an'lar da senindir.

pantheon namlı abidevi kabristanda, mezarını ziyaret edip fatihaları, kulhuları mübarek ruhuna hediyye etmişliğimiz bulunan zat.

rappim mekanını cennet eylesin, çok muhterem ve feyizli bir feylesof idi.

kamus-ı felsefe-i kebir isimli es'erini fasılarla hatmeyleyup imanımızı tazeler idik.

nüktedan şahsiyyeti ve beğefendi mizacı işe gönülleri fetheden bir fatih idi.

nur içinde yatsın.

socrates'in yaşadığı dönemin etkileyici retoriklerinden biri olabilecek söz.

ancak günümüzde geçerliliği yok.

olsa daha mı güzel olurdu peki?

bilemeyiz,

kime göre neye göre?