Türkiye'nin memur portalı

#1i29

şahsen başlık sahibisi ile iletişim halinde olduğumdan, sitemleri üzerime alınmadığım konu.

ama vay ki o merak edip de sorma zahmetinde bulunmayanların haline... vay ki ne vay. (haklı sırıtış)

bazı yazarların konuyu yanlış anlayıp yanlış yorumladığı başlık.

kimse imamları günahsız sanmıyor, cenneti (varsa eğer) garantilediklerini düşünmüyor, onları tek tek birey olarak hedef tahtasına koymuyor.

elbette ahlaki düzey mesleklerden bağımsız, onları aşan bir olmazsa olmazdır. ancak imamlık bir avukatlık, bir muhasebecilik, aşçılık gibi bir meslek değildir. imamlar, imam-hatip yahut bunun bir üst öğrenimi olan ilahiyat mezunu olup hayatlarını dini konularda insanlara rehberlik etmek, adı üzerinde öncülük, liderlik etmekle görevli kimselerdir. ben bir meslek olarak görmesem de devlet personel başkanlığına göre, din hizmetleri sınıfından atamaları yapılan, özlük hakları bulunan devlet memurlarıdır. bu yönleriyle hem hizmet sınıfı olarak hem de görevin tanımı gereği sıradan bir devlet memurundan çok farklı oldukları gibi, diğer mesleklerden de haliyle ayrışırlar.

bir hakim mahkemede (en azından şimdilik) dini bir fetvaya göre hüküm veremez. bir doktor hastalarına dini reçeteler yazamaz. bir polis, vatandaşlara kutsal kitapların hükümlerine göre muamele yapamaz. bununla birlikte imamlık ve müftülük gibi din hizmetleri sınıfına mensup kimseler vatandaşlara islam'ın kurallarına göre doğrunun ve yanlışın ne olduğunu, ahlakın tanımını, melekleri şeytanları falan dini kaynaklara göre anlayan ve yorumlayan ve anlatıp öğüt veren kimselerdir. din satarlar kısacası. o nedenle bana din satan birinin o dinin yasaklarını yap ma ma sı gerekir. gayet açık mı? tekrar ediyorum: din hizmetleri ile para kazanan, hayatını inandığı (yahut inanmadığı ancak ünvan olarak üzerinde taşıdığı) değerler uğruna geçirmesi beklenen kimseler, o dinin emir ve yasaklarına en başta kendileri uymak zo run da dır lar!

tecavüzcü bir doktor, rüşvetçi bir memur, nekrofil bir öğretmen, tefeci bir mühendis, pornocu bir mübaşir olabilir fakat "imam" (din görevlisi) olamaz! olursa ortada şirazesinden çıkmış bir toplum var demektir. o imamın ardında kılınan namazların kazası gerekir. nokta. onu o hale getiren kişileri suçlamak yerine onu o görevlere getiren kişilerden hesap sormanız gerekir. asıl vicdanı ve ruhu kirli olanlar dinlerin arkasına saklanıp halkların beyinlerini uyuşturanlar ve onlara bilerek veya bilmeyerek yardım edenlerdir.

insanlar inançlarına göre iyi veya ahlaklı olmazlar. insanlığın ortak aklıyla, binlerce yılın birikimi ve evrensel normlarla şekillenmiş kuralları benimseyip içselleştirmeleri ile birbirlerinden ayrılırlar. ateist bir öğretmen eğer çocuklara ilgi duyan bir sapıksa derhal cezalandırılmalı, onu etkileyen görüşten bağımsız olarak yargılanmalıdır. çünkü rahatsızlığının sebebi ideolojisi değil, çevresel ve psikolojik temellidir. onu yönlendiren bir kutsal kitabı yoktur!

oysa bir imam, peygamberi 9 yaşında bir kızla evlendiği için o yaştaki küçük kız çocuklarına ilgi duyabileceği gibi, yine onun emri ile ganimet olarak "edindiği" kadın ve kızlar üzerinde kendisini sınırsız yetkili görebilir.

erkek olmanın verdiği yetki ile günümüz normlarına aykırı olduğunu bile bile, 1400 yıl önce yaşamış çöl toplumunun günlük pratik ve kurallarını kutsallaştırıp ona göre yaşamayı sevap sayarak, kendisi gibi yaşamayanlara düşmanlık edebilir. sebebini sorduğunuzda da, yaşanmış bir örnek olarak, Allah'ın kanunlarının insanın yaptığı kanundan önce geldiği gibi barbarca bir cümle sarf edebilir. bu ülkede tecavüz ettiği öğrencisi için imam nikahı kıymak şartıyla babasından şikayetçi olmamasını isteyen "öğretmenler" gördük. sığındığı argüman neydi dersiniz? ona o pişkinliği sağlayan neydi sizce?

islamiyet, bu ahlaksız imamın yaptığından bağımsız olarak kötü bir şeydir. o nedenle çocuklardan uzak tutulmalı, körpecik beyinleri çöl masalları ile kirletilmemelidir. aksi takdirde geri dönüşü zor, yüzleşmesi zahmetli traumalara davetiye çıkarır. kültürel müslümanlar olarak arabın dinini araplara bırakmalı, hiç olmazsa canhıraş savunup da komik hallere düşmemelidir.

selam ve dua ile...

yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı, an itibariyle parçalı bulutlu ve serin bir iklimin hükmettiği yerden, (işte tam da oradan) herkese günaydın.

bediüzzaman denen sarıklı deli'nin laflarıyla entry kasan cahil mü'minleri gösteren başlık.

taşıma suyla değirmen dönmez kardeş. o lafları, vecizeleri, mantıksız totolojileri hiç olmazsa bir sindir de öyle gel. copy paste değil, alın teri lazım burada "fikir" beyan etmek için. şimdi o elindeki kopya çektiğin kitabı usulca yerine bırak.

bu zırcahil, lafı gerisinden anlayan müslümanlara laf anlatmak, onları mantıklı bir tartışma zeminine çekmek öyle zor, öyle beyhude bir çaba ki... onların bu kalblere işleyen(!) nur'lu sözleri karşısında, heva ve hevese olan(?) imanımı kaybetmemek için nasıl zorlanıyorum bilemezsin sayın okur.

allahsız bedenim bu iman dolu fırtına karşısında adeta çaresiz bir yaprak gibi sallanıp duruyor, kendime ilah edindiğim(!) beyhude putlar o ilahî gücün (sen anladın onu) karşısında acz ve mahv'a düşüyor.

heyhat ki nefsim, o azgın, o gırtlağına kadar kibir dolu katil nefsim, benim o ilahî yüceliğin önünde diz çöküp tevbe istiğfar etmeme zinhar mani oluyor. beni allahsızlık yapmağa, aşağılık maymunlar (Araf Suresi, 166. ayet) gibi imansızlık etmeğe, tağuta tapanlardan olmaya çağırıyor.

o'nun (o işte, kim diye sorma) engin merhametinden faydalanmak bu kadar kolayken ben, yani aşağılık nefsinin kurbanı olan ben, kendime ilah edindiklerimden de bir fayda bulamadan bir esfel-i sâfilin olarak cehennemin dibini boylayacağım.

beni iman yoluna, hakk'a götürmek isteyen sevgili ve bir o kadar saygılı mü'min kardeşlerimin uzattığı iman biletini ortadan ikiye yırtıp adeta banliyö trenindeki kondüktörler misali kendilerine geri uzatdığım için o kaynar kazanlarda ne kadar yansam, derim kaç kerre yenilenip kaç kerre tekrar erise de o liva'ül hamd sancağının gölgesinden mahrum kalacağım için hep bir pişmanlık duyacağım. fakat ne çare ki, son pişmanlık fayda vermez, atı alan üsküdar'ı geçdiği gibi, kevser havuzundan su içip, liva'ül hamd sancağının gölgesinde selfi çektirme şerefine nail olan çıtıpıtı mü'mine bacılarımın mutluluğuna ortak olamayacağım. "kölge çok güsell, sen de gelsenee" heştegi ile attıkları tıvitlere menşın yapamayacağım. çünkü duyduğuma göre cehennemde fiberoptik kablo yokmuşşş. wayırlıs ise çekmiyormuş. en dipteyim ya, ondandır zahir...

sözlerime burada son verirken, nefsim kudret elinde olan (ne demekse) cenab-ı ellah'a yemin ederim ki, buraya kadar okuduysanız çok boş vaktiniz var demektir. öptüm, kib bye...

selam ve dua ile...

türkiye müslümanlarının büyük çoğunluğunu içine alan küme.

islam'ın "şirin" yüzü ile kandırılmış bir millet olan türkiye müslümanları, son birkaç yüzyılda yine islam'dan kaynaklı olarak edindikleri meraksızlık ve boşvermişlik ile, onun bir arap siyasal rejimi olduğunu, yalnızca arabistan yarımadasının küçük bir bölümündekileri ilgilendirdiğini öğrenemeden ölüp gitmektedirler.

türkler gibi, islam şeriatına göre statüsü mevalî olan zavallı sonradan müslümanların, dinin esaslarını öğrenmeleri, netameli konulara girmeleri yasaklanmış, sadece uyduruk birkaç hadis ve menkıbe ile hayatlarını geçirmeleri kendilerine reva görülmüştür.

gerçek (peygamberî) müslümanlığı ışid ve boko haram'ın temsil ettiğini elbet bir gün öğrenecekler fakat artık bir mücahidin bilmem kaçıncı cariyesi olarak mı yoksa "gerçek islam bu değel sevgili mü'min kardeşim. bak bilmem ne suresinde cenab-ı zülcelal şöyle buyurmuşşş" diye saçmalarken bu mücahidlere kellelerini kaptırmış olarak mı, onu zaman gösterecek...