Türkiye'nin memur portalı

kıbrıs barış harekatlarından ikincisinin adı. tarih 11 ağustos 1974. olayla ilgili mehmet ali birand'ın kıbrıs belgeselinden küçük bir anektod: dönemin başbakanı bülent ecevit, ilk kıbrıs çıkarmasının ardından cenevre'de düzenlenen 2. konferansta görüşmelerde bulunan dönemin dışişleri bakanı turan güneş'e bir mesaj iletmek isterve cenevre'yi arar. o dönem milletvekillerinden ve avrupa konseyi temsilcisi haluk ülman görüşmeleri takip etmek üzere cenevre'dedir ve telefona o cevap verir. ecevit kendisine şunu söyler; "turan güneş bey'e söyleyin, ayşe tatile çıkmak istedi. hazırlıklar tamam. eğer işi uzarsa gitmesini söyleyeceğim" haluk ülman ise, o kargaşa ve kriz ortamında koskoca başbakanın neden ayşe hanımın tatiliyle meşgul olduğuna bir anlam veremez ama sebebini de soramaz. cenevre'ye varınca turan güneş kendisini heyecanla karşılar ve ankara'dan getirdiği haberleri sorar. ülman da rutin gelişmelerden bahseder fakat ayşe hanımın tatil planından bahsetmeyi unutur ya da öyle bir hengamede dile getirmekten çekinir. güneş ise çaresizce görüşmelere devam eder. akşam dinlenmeye çekildiklerinde laf lafı açar ve ülman ayşe hanımın tatil haberini verince güneş yerinden zıplar ve neden daha önce söylemediği için ülman'a sitem eder ve telefona sarılıp "ayşe tatile çıksın" diyerek harekatın fişeğini ateşler.

yaklaşık 10 aydır yaşadığım ve artık bünyemin alışmasıyla fazla sorun yaşamadığım durumdur. hafta sonları ankara'ya gitmem ve dönüş için de (pazar gününü yollarda geçirmemek için) gece otobüsüne bilet almam nedeniyle pazartesi sabahları uykusuz işe geliyorum. ha ilk zamanlar otobüste uyuyamama sorunu yaşasam da artık mışıl mışıl uyuduğumdan pek de uykusuz kaldığım söylenemez ama yine de yatakta uyumanın tadını vermiyor, veremiyor. pazartesileri de bi mahmurluk oluyor haliyle. fakat sevgiliyle geçirilecek fazladan bir kaç saat için uykusuz kalmaya değer be sözlük. sorun yok yani. iyiyim ben.

bağlaç olan da'nın ayrı yazılması gereken ifade.

Muhattabı olan insan için çok da bi anlam ifade etmemesi gereken eylem. Zira şahsen benim için sevilmekten ziyade, üzerinden yıllar da geçse, saygı duyulmak daha önde gelir. Pek çok şey gibi sevmeyi de bilmeyen bi toplumun üyeleriyiz maalesef. Tüketim toplumu sevgiyi de tüketiyor günden güne. En çok üzdüğümüz sevdiklerimiz ( sevdiğimizi söylediklerimiz) değil mi? Sevginin içini boşaltıp sadece söze indirgemedik mi? "Sevgi emektir" sözü ne kadar da anlamlı oysa. Fedakarlık, anlayış, iyi niyet, güzel söz, küçücük bi tebessümdür bazen emek...oysa sadece sahip olmaya alışmış bünyeler için sevgi bunlardan hiçbiri değil, olsa olsa kişisel tatmindir. Saygı duymalı insan sevdiğine. Söz verecekse de bunun için söz vermeli. Şimdi sevdiğini sanıp bol keseden söz vermek her kişinin işi...ama yıllar geçse de sevdiğine saygısını yitirmemek...mühim olan bu olsa gerek der ve uzaklara dalıp sigaramdan derin bi nefes çekerim...

Ortadoğulu olup Fransa'da büyümüş olması hasebiyle her iki kültürü de özümsemiş bir yazar. Eserlerinde gerek konuyu ele alış biçimi gerekse de sade ve öz anlatımıyla göze çarpar. Özellikle Semerkant adlı romanı tarihe mal olmuş üç ismi de efsanevi anlatım ve yalınlıkla ele alması bakımından okunasıdır.