sözlükte yeni bir rüzgar, son moda bir tespit.
düşünüyorum da bazen bazı yokluklar hiç var olamayışlarla yok olurken aynı zamanda kendi içsel yokluklarında da var olabilirler.
zaten egzistansiyalizmin bir buhranı değil midir ontolojik yok oluşların umarsız yarınlarda kayboluşları?
ayrıca unutulmamalıdır ki, "unutulanlar unutanları asla unutmazlar" sözü hiç de unutulacak bir söz değildir.
kaybolmayan yazarlar istediğimiz kadar hiç geri dönmeyecek burukluklar da istemedikçe karanlıklar aydınlıklara kavuşmazlar.