Türkiye'nin memur portalı

son bir iki haftadır devasa boyutlarda olanlarının çevremde dikkate değer bir artış gösterdiği canlı.

onları görünce bazen teknolojik bir cihazla takip edilip dinlendiğim hakkında korkulara kapılıyorum, sonra da ''aman ali, sen kimsin ki seni izleyip dinlesinler?'' diyerek avunuyorum.

bu devasa canlıların bir özelliği de sağda solda kendi kendilerine ölüp kalmaları. sadece bugün üç adet dev arı cesedi gördüm yerlerde.

hayatımın önceki hiçbir döneminde bu tür canlıya şahit olmamıştım. enteresan geliyor bana bu olaylar son zamanlarda.

futbolcuların bazılarının maç esnasında hakeme karşı yapmaya çalıştıkları davranış.

bana muhterem kişi ataol behramoğlu'nu hatırlatan kelime.

ataol behramoğlu'nun soyadında geçen kelime.

bugün benim için yine bir yıldönümü.

uzun uzun yazacağım, şimdiden, vaktini okumak için harcayanlardan af dilerim.

sene 2005, temmuzun altısı. bugün mühendislikten mezun olduğum gün, diplomamda yazan mezuniyet tarihi.

on dokuzuncu yıldan ilk günümü aldım mesleğimde.

herkesin bir diploma hikayesi vardır mutlaka, olmalı mutlaka.

mücadeleler, zorlu koşullar, imkansızlıklar, maddiyat nedeniyle üniversite tercihindeki şehir seçme zorunlulukları...

keşke diyorum lisede bir meslek lisesine yazılıp lise mezuniyetiyle yetinip on sekiz yaşımda neredeyse garantili bir işe girip kafayı fazla zorlamadan kolay yola girmiş olsaydım. olamadı, çünkü lise tercihinde de eve yakın yerler seçmemiz gerekiyordu, yürüme mesafesi şapşarttı.

hasbelkader düz liseye girmiş oldum. bu giriş de zorlu oldu, çünkü lisenin müdürü geçmiş okullarımdaki başarılarımı görünce liseye almamakta diretti, yakınlarının öğrencilerinin menfaatine ters bir durumlar vardı çünkü.

istemeden menfaatlerini bozmak durumundaydım, okul birinciliğine normal şartlar altında rakibim yoktu fakat harici yapay girişimler nedeniyle hakkımı yiyerek başkasını birinci ettiler, kim olduğunu az çok kestirebilirsiniz.

lisede okul birincisi olsaydım üniversite giriş puanıma dört puan daha eklenecek ve şimdi dünyaca meşhur bir cerrah olacaktım, bu inanç vardı bende, kesin bilgi yayalım.

olmadı...

lise arkadaşlarımın neredeyse hepsi dersaneye gidip üniversiteye hazırlanıyordu. bende imkansızlıklar diz boyu. çok da önemli değildi benim için, kendimi yetiştirmeyi de öğrenmiştim. lise arkadaşlarımla sohbet ederdik, makine mühendisi olma hayali olanlar vardı, onlara ''ne işiniz var makine mühendisliğinde, yağın pasın içinde ömür mü geçer, daha temiz bölüm seçin!'' diyordum dün gibi hatırlarım. büyük lokma da yememeli büyük söz de dememeli, millete verdim talkımı, kendim yuttum salkımı ve tercihlerimde makine mühendisliği çıkıvermiş bulundu. lise arkadaşlarımdan utanmadım desem yalan olur ama onların tercihinde benim önerilerimi de pek kale alan olmadı zaten. işin en ilginci dünyadaki makine mühendislerinin içinde en çok yağa ve pasa bulaşan kişi oldum. kaç pantolon gömlek harcadım sadece bir gün için, allah bilir.

mezuniyetten sonra da aksilikler bitmedi. ne kadar da çok makine mühendisi varmış ülkemizde tahmin edemezsiniz. iş arama eyleminde oldukça kıdemli bir kişi oluverdim. işverenler beğenmiyordu beni, muhtemelen geri zekalı olduğumu sandıkları için...

hayatım boyunca eğitimim ve öğretimim hakkında çok fazla psikolojik şiddete maruz kaldım. bunlardan yüreğime en çok oturanı ise anamın ak sütü gibi helal olan diplomama çirkin bir dil uzatılması oldu.

artık daha olgun sayılırım, kafamı bana karşı yapılan şiddetlere takmamaya çalışıyorum.

neyse hüzünlü olayları geride bırakayım artık, bugün benim meslekteki on dokuzuncu yılımın ilk günü, benim için kutlu olsun, başarılarımın devamını dilerim.

yaygın görüşe göre şifalı ortam.

artık kırk yaşımda sayılırım.

hayatımın ilk on beş senesinde en şifalı hamamlardan faydalanma şansım oldu dedem ve ailem sayesinde.

hamamı sevmem, aşırı sıcak ve aşırı soğuk yerlerden hoşlanmam, ikisi arasında seçim yapmak zorunda kalsam sıcak olan yerleri seçerim.

sabah binanın sokak kapısından çıkma anımla çocukluğumdaki hamam kapısından giriş anı arasında çok büyük bir benzerlik yaşadım. bulunduğum bölge önceleri de sıcaktı ama bugün gerçekten çok farklı. son üç dört gündür sıcaklıklarda garip bir artış vardı zaten.

şu anda güneş altında durmak imkansız gibi, tıpkı sıcak hamam etkisi var abartısız.

odalar ve iç mekanlar biraz daha yaşanılacak seviyede.

klima kullandıkça havalar ısınıyor, havalar ısındıkça klima kullanımı artıyor. birinin bu klima kullanımını acil bir şekilde sınırlandırması gerekiyor. oda ne kadar sıcak olursa olsun klima çalıştırmam.