Türkiye'nin memur portalı

üstteki üç hemfikir entrye de katılmadığım durum.

yeni nesilde tuhaf bir durum var. sorumluluk almama, bana neci tavırlar, dünyayı ben mi kurtaracağım? düşüncesi, nasıl olsa başkası hâlleder düşüncesi, ufak tefek sorunları büyütüp mübalağa ederek çok yoğunmuş izlenimi yaratmak ve ağlanmak, işleri zamanında yapmak dururken son ana sarkıtıp yeni işlerden kurtulma çabası...

bunları biz, tecrübeliler, özellikle görevini layıkıyla yerine getiren vicdanlı insanlar çok bariz fark edebiliyoruz. kaçın kurasıyız? biz kül yutmayız.

iş yıkmak etik bir davranış değildir. yeni ya da eski olmak bu durumun gerekçesi olamaz. bu dünyanın ötesi de var.

hak şerleri hayreyler,

zannetme ki gayr eyler,

arif anı seyreyler,

mevla görelim neyler? neylerse güzel eyler.

demir attım yalnızlığa, bir hasret...

demir ağırdır.

henüz kullanmadığım ürün.

laptopum on yıllık ama hiç ısınma problemi çıkarmadı şimdiye kadar. arada fan gaza gelip üflüyor ama en fazla bir dakikada normale dönüyor.

laptop kullanmayı sevmem, ben masaüstücülerdenim. o koca kasa olacak, o monitör, etrafta arapsaçına dönmüş kablolar... bunlar olunca dışarıdan bakan ciddi bir şey yaptığımı sanıyordur. ama laptop öyle mi? nerede olsa açıp kullanılıyor, telefon gibi, bu da laptopun önemini düşürüyor. laptop ısınıyorsa laptop soğutucuyu da mı yanımızda taşıyacağız? zor işler.

murat başaran'ın alev alev şarkısı

kuş beyinli densiz, şimdi uyu bensiz...

ya söküp al yüreğimi tanrım tanrım

ya bana yaz sevdiğimi tanrım tanrım