Türkiye'nin memur portalı

alimin evleri çamdan

afyon'un emirdağ ilçesidir.

hasta ziyareti için gitmek zorunda kaldığımız memleketten sabah sekizde gurbete doğru uzun yol yolculuğuna çıktık. gurbette bulunmak zaten acı iken memlekette yatakta hasta bir akrabayı bırakmak katmerli bir acı oldu.

son yıllarda görmediğim şiddetli yağış bizi yolda, gurbetin başkenti yakınlarında yakaladı. silecekler şakır şakır yağan yağmuru silmeye yetişemedi. bakıma alınan bir yolda yağmurun da görüşü azaltması ve yolu kayganlaştırması sonucu öndeki kamyona çarpmama ramak kaldı, neyse ki takip mesafesini abartılı olarak fazla tutmanın yararını gördüm. verilmiş sadakamız varmış.

konya'da mola verince büyük bir marketten anamla reyonda acı biber seçerken sağdan soldan kadınlar anama ''abla cok acıdır bu biber, yiyemezsin!'' dedi. anam da kendisine yapılan ortayı doksanlara gönderdi: ''acı macı bize işler mi bacı?'' diyerek.:) anam ve ben şanlıurfa'lılara, kahramanmaraş'lılara, gaziantep'lilere, japonlara... meydan okuyoruz acı yeme konusunda.:)

neyse en sonunda gurbetteki fakirhanemize sağ salim vardık. şimdi disoryantasyon ve jet lag!(arabayı uçak sayarsak) hissiyle ortama adapte olmaya gayret ediyoruz.

arabadan inerken kar beyaz spor ayakkabımla farkında olmadan kırmızı topraklı çamura basmam ise güldüren acı bir yolculuk finali oldu.

özel bir aydır benim için.

sonbaharı ve kışı sevmem yine de.

bugün ay sonu olunca entrylerden kazanılamayan sayısal değer.

yazarlar ayın son günü ortalıkta görünmüyor.

insan bir şüphelenmiyor değil.:)