Türkiye'nin memur portalı

yurdum insanının kendi arasında konuşurken kullandığı, harfleri, kelimeleri ve cümleleri bir acayip iletişim şeklidir.

cümleler öyle garip bir şekilde devrilmiş ki inanamıyorum.

kelimeler zaten benliğini yitirmiş fazlaca. ''abla'' olmuş ''apla'' ve bu yine azıcık anlaşılabiliyor. bazı harfler tedavülden kalkmış sokakta.

neyse fazla şikayet etmemeli ancak sokakla irtibatı koparmamak lazım yoksa anlaşabilme yeteneğimizi kaybedeceğiz yakında.

#32kv entrysinin üzerine laf söyleyemem çok harika anlatmış durumu.

sahip olduklarına değer vermediği, sahip olduklarının önemini bilmediği kişilere şahit olan kişinin sarf ettiği nasihattir.

işi olan işinden şikayet eder ama etrafa bakıldığında milyonlarca işsiz olduğu görülmektedir.

evli olan evliliğinden şikayet eder ama etrafta evlenmek kısmet olmamış bekarlar var.

evinde pişen yemeği beğenmeyen, tuzuna laf eden, çaydan hoşlanmayan...

arabası olan arabasından şikayet eder, evi olan keza...

bitmez saymakla. azıcık şükür etmeyi de bilmek gerekir. herkes daha iyi şartlarda yaşamak ister ama daha kötü şartları görmezden gelir.

#32ku entrysinde ilk paragrafla ilgili olarak söylemek istediğim şey: imkansızlıklar nedeniyle sadece kapaksız tencereye sahip olanlar için bir zenginlik göstergesi olabilecek eylemdir.

ayrıca aynı entrynin ikinci paragrafıyla ilgili olarak şöyle düşünmekteyim: bulaşığın daha az çıkması için yapılan her türlü mücadelenin alkışı hak ettiğini düşünüyorum üşengeçlik sonucunda bile olsa.

yine deyimi anlamından saptırtmayı başarabilmenin buruk hüznü içindeyim.

bazen o kadar çok şey yazabilirim ki konular hakkında ama sinirlendiğimde (benim gibi mülayim bir insan sinirleniyorsa kesinlikle doğru olmayan bir şeyler vardır.) parmaklarımı klavyeden uzak tutmam gerekiyor.

benzer olayları duymak, okumak yada görmek ne kadar olayın parçası olmasam da yeterince beni hırpalamaktadır zaten. yine de sebebini bilmeden yargılama yapmayacak kadar vicdanım var.