Türkiye'nin memur portalı

yüz ve boyun bölgesindeki sakal bölgesinin dışarısında kalan tek tük kılların cımbız veya pense ile kökünden çekilip çıkarılmasıdır. burnundan kıl aldırmamak deyimi ile karıştırılmamalıdır. biri gerçek eylem biri ise mecazi söylemdir.

yapılan bu işlem esnasında duyulan acının tarifi yapılamaz. tıraş olurken boyun bölgesine kadar inilmeyince bu tek tük kıllar alınmadığı takdirde görüntü kirliliği yaratıyor. aslında çok da şey etmemeli.

yirminci yüzyılın ikinci yarısından sonra dünyaya gelen insanların çok büyük çoğunluğunun sahip olması kuvvetle muhtemel durumlardır.

konunun açıldığından anlaşılacağı üzere şahsımın da bir hikayesi mevcut olup konuyu açmak zaten bu hikayeyi dışa vurmak içindir.

doksanlı yılların başlarında zengin bir komşumuzun evine gelmişti bilgisayar. şu sarımtırak beyaz tüplü ekranı ve kasası olanlardan; commodore 64 olabilir. komşu çocuğu da samimi arkadaşımız ve birbirimizin evine girip çıkarken bir tuhaflık hissetmiyorduk; eski mahallelerde yaşayanlar bu durumu bilir. o bilgisayarla tanışınca biz de tanışmış olduk. yaptığı tek şey bir oyun oynamaktı. yüzlerce, binlerce kez oynadığı oyundaki kırdığı rekorunu daha üçüncü oyunumla geçme başarısı gösterdim bu bir.

lisede okula on tane bilgisayar gelmişti ve o zaman resmi tanışmamız başladı bilgisayarla. ayda bir kere kırk dakika klavyedeki tuşlara dokunmalar, adımızı filan yazmalar, bir de kart oyunu vardı solitaire veya hearts.

bu arada eve bir bilgisayar almak araba almak kadar zor, biz bisiklet bile alacak durumda değiliz, ama akranlarımda bilgisayar sahipliği yaygınlaşıyor. tam bu zamanlarda klavyeli bir tv aterisi alacak parayı bulunca dünyalar benim oldu. evet oyun için ama içinde f-basic adında garip bir şey vardı ilk senelerde çözemediğim. aterideki oyunlarda kırılmadık rekor bırakmadım, gameboydaki oyunda da 999999 yapma başarısı göstermiştim bu arada.

geldik üniversiteye. millet bilgisayar nesli olmuş, ben sadece ''open'' düğmesini biliyorum. derste hoca fortran anlatıyor, disket veriyor içinde fortran programı olan, bunu bilgisayara takıp algoritma yazacakmışız. abov, ben emeklemeyi bilmezken hoca koş! diyor resmen. neyse her gün bir saatlik bilgisayar laboratuvar hakkımı aksatmadan kullanıp arkadaşlara yetişmeye gayret ettim. bu arada fortranda harikalar yaratıyorum, deneyimli arkadaşlara bile algoritmayı ben yazıyorum ne tuhaf. dersi geçmek zor olsa da başardım, bu iki.

üniversite iki ya da üçüncü sınıfta nümerik analiz dersi var tamamen bir program(mathematica idi sanırım.) algoritması yazıp çözülecek problemlerden ibaret. bilgisayarı olan yarım saatte algoritmayı yazıp run edip sonuçları çıktı alabiliyor, bilgisayarı olmayan ise bilimsel hesap makinesinde en az on saat hesap yapıp sonuçları tek tek elle tabloya yazacak. okulun bilgisayar laboratuvarında sıra da gelmiyor. bu yazının ortalarında bahsettiğim klavyeli aterideki f-basic programı aklıma düştü. evet, şaşırılacak durum fakat minik bir çocuk aterisinde bir üniversitenin zor bir dersini çözüyordum. hem de tıpkı bilgisayarda çözen arkadaşlar gibi yarım saatte, bu da üç.

ve sene 2007. yedek subay olarak yaptığım vatani görevimden sonra eve döner dönmez son teğmen maaşımla bilgisayar sahibi olabildim. bu bilgisayarım windows 7 olarak ağır aksak da olsa hala bana hizmet etmektedir. işbu konu ve entrysi bu on beş yıllık bilgisayarda sözlüğe sunulmuştur.

defterini, kitabını veya çantasını evde unutan öğrenciye öğretmeninin söylediği ''kendini niye unutmadın?'' cümlesi. bu cümle o an duyulunca insan arkadaşlarının önünde kıpkırmızı olur ama yıllar sonra bu durum akıllara gelince komik bir hatıra olarak güldürür yüzleri.

çok kötü bir davranış, en hafif tanımıyla adiliktir.

bu davranışa maruz kalan ise çoğunlukla bunun farkına bile varamaz belki zavallım.

her ülkede yaygın mıdır bu davranış acaba? yoksa belli coğrafyadaki insanlara özgü müdür?

insanlarla alay etmek, zayıf yönlerinden; saflık veya genellikle iyi niyetlerinden kötü bir şekilde faydalanmak.

bu davranışa maruz kalan kişi birazcık duruma uyanırsa ''sen benimle kafa mı buluyorsun?'' diye tepki verebilir.

otuz beş yıldır bisiklete bindiğim hâlde yapamadığım hareket. son dokuz yıldır yüz kilometre ancak binmişimdir çünkü bulunduğum ilçe bisiklet sürmeye elverişli değil.

tek elle kullanmak bile zor gelir bana.