Türkiye'nin memur portalı

ikramlara kesin bir dille hayır demeyi başarabilmek.

neredeyse bir senedir içmediğim kola zorla ikram edilince ve hayır diyemeyince mecburen içtim, yerli bir marka ama.

bir kereden bir şey olmaz diye avunalım.

talat er'den bir şarkı trt müzikte çalıyor.

talat er yapımı şarkılar kulağıma çok hoş geliyor.

frekansımız uyuşuyor sanırım.

babamın her tıraşta kullanmak zorunda kaldığı malzeme. eski kafa babam, eski model perma şarp makinesiyle ve cibicibs marka bakenboğer, kaleci mayerin kullandığı ve şener şen'in bir filmdeki rolünde sattığı köpüğüyle tıraş olunca sonuç tıpkı filmdeki gibi, film gibi yani babamın tıraş serüveni. yüzünde sekiz on çizik ve yara, her tıraşta elli mg kan kaybı filan. inatla bizim son model tıraş bıçaklarını kullanmıyor. keçi burcu da değil aslında.

kullanırken içinde vorteks oluşturmaya bayıldığım gereç.

rahmetli dedemin teneke hammaddesiyle onlarca boyutta yapmış olduğu ürünler vardı. şimdi hepsi naylon oldu.

nereye gidersem gideyim uzun yol yolculuğundan sonraki beş altı saat hiç bitmeyen dört şiddetinde deprem hissediyormuş gibi oluyorum. arabadan aldığım stres yükünden ötürü olabilir.

üzgünüm ki her türlü uyarıya, söyleme rağmen istanbul'da kayda değer köklü bir hazırlık yok insanlarda, yirmi milyon hiç hazırlık yapmadan gidiyor deprem anına. istanbul'da emekli olarak yaşıyor olsaydım ve anadolu'da evim barkım olsaydı arkama bakmadan kaçardım istanbul'dan. iş, eğitim gibi zorunlu nedenlerle istanbul'da kalanları ayrı tutuyorum.