Türkiye'nin memur portalı

orta ikide fen öğretmenimiz ömer hocanın sınıfa tanıttığı sıvı. ufacık bir şişenin içindeydi, şurup şişesi gibi ama plastik şişe. her öğrencinin şişeyi eline almasını sağladı. arkadaşlar minicik şişenin bu kadar ağır olmasına şaşırıyordu, tabi ki bende çok şaşırmıştım.

babam ve dedem işitme engelli olduğundan işitme cihazı kullanırdı. bu cihazların pilleri iki günde bitiyordu, o kadar çok pil birikiyordu ki bu bitik pilleri oyunlarımızda kullanıyorduk, aslında ne kadar yanlış bir davranış ama o zamanlarda nerede bu bilinç?

ben bu pillerin içini de merak eden bir çocuktum. dedemin de bir atölyesi vardı ki beni cezbediyordu. dedemle ve dedem yokken atölyede vakit geçirirdim. bir gün dedem yokken pilin birini kesmeye, parçalamaya karar verdim. kesemedim çünkü testereler yetersiz geldi ya da ben o yaşta beceriksizdim. bir tane tezgah mengenesini gözüme kestirdim, pili mengenenin çenelerinin arasına koyup başladım sıkmaya. bir yandan da korkuyordum patlar mı diye. patlama olmadı fakat mengeneyi sıktıkça pilin içinden bir sıvı akmaya başladı. rengi griydi, yere damladıkça bilye gibi toparlanıyordu, aha dedim, bu bizim derste gördüğümüz civa. bir tane pilden eser miktarda civa çıkmıştı. ben yüzlerce pili, dedemin olmadığı bir vakitte mengenede sıkarak bir miktar civa biriktirdim, bu civayla bayağı uzun bir süre oynadım, temas ettim. inşallah bana bir zarar vermemiştir, eğer uzun yıllar sonra bir hastalığa neden oluyorsa korkmamın vakti gelmiş olabilir.

şimdilerde civayla hiç alakam yok, mesleğim icabı civatayla çokça uğraşıyorum.

civanın civata ile hiçbir alakası yoktur.

evet. ömrüm boyunca defalarca. ama en kızdığım olayı anlatayım.

en az on beş yıl kadar önce nüfus kağıdımı yenilemeye gitmiştim kardeşimle.

nüfus memurunun akıl sır ermez bir iftirasına maruz kaldık.

yenileme nedenimiz, nüfus kağıdımızda kimlik numarası yazılmasını istemekti.

vezneye gittik, memur adam nüfuslarımızı aldı, bilgisayarıyla birkaç işlem yaptı ya da yapar gibi yaptı, sonra da bize dönüp sizin nüfus cüzdanında sorun var, gidip kafelerde çay içiyorsunuz, sonra paranız yetmeyince nüfus kağıdınızı bırakıyorsunuz, sonra da buradan yenisini çıkartmaya geliyorsunuz, dedi. benim, mülayimliğin doruğundaki ali'nin şalter attı. yüksek bir sesle efendi haddini bil, senin amirinle görüşeceğim, bu yaptığın terbiyesizliktir dedim, amiri yakındaymış, güvenlik de yaklaşır gibi oldu. amiri olaya müdahil oldu, dedim ki: bakın biz bırakın bir kafede çay içmeyi, önünden bile geçmedik herhangi bir kafenin. hata varsa ya sizin bu iş bilmez memurunuzda ya da sisteminizde olabilir, isterseniz olayı hukuki platforma taşıyalım, bu memurdan şikayetçiyim, derhal görevine son verilmelidir diye ekledim. amir adam masasına davet etti, oturduk, işlemimizi başka bir memura yönlendirdi, kısa bir sürede işimiz hâlledildi. amir yaşanan sorun için özür diledi, benim sinirim geçmemişti, kuru iftiraya uğramak çok ağır geldi, ama hukuki yollara da girmeyi göze alamadım. memuru allah'a havale ettim.

ercan saatçi: manşet

kayahan: şikayetim var

yaklaşık yirmi beş yıl önce demode olmaya başlayan eğlence gereci.

değişik sanatçıların yüzlerce kaseti vardı dede evinde. şimdi yerinde yeller esiyor.

ayrıca benim de birkaç ses kasetim vardı. bazısı sanatçıların kasetlerinin üstüne sanatçının şarkıları silinerek kayıt edilmiş, bazısı da boş kaset alınarak doldurulmuş. kaset çaların record tuşuna basıp bağıra bağıra, müzik aletsiz şarkı söylerdim. sonra da bu şarkıları dinlerken gülmekten yerlere yatardım. çünkü kayıt edilmiş sesin kendi sesimle hiç alakası yoktu. şimdi bu kasetler de kayıp, kim bilir kimlerin elindedir, bir gün siyasete atılırsam ortaya çıkar, ülkecek dinleyip eğleniriz.