Türkiye'nin memur portalı

Bir sevda çölünde bıraktın beni

Kanadı kırılmış bir kuş gibiyim

Dönüp de bakmadın bir gün hâlime

Sokağa atılmış bir taş gibiyim

O eski hayalin her an karşımda

Gözyaşlarım çağlar her anışımda

Ayrılık şarabı gönül tasımda

İçmeden yıkılmış sarhoş gibiyim

Acılar çöktü bak sensiz bağrıma

Çoktan hazan erdi gönül bağıma

İnanma sen benim yaşadığıma

Sen gittin gideli ölmüş gibiyim

arka tarafta ingilizce konuşmaların üzerine bizimkilerin yaptığı türkçe konuşma bindirmeleri olanlarından (bizim zamanımızın iki sesli olanlarından) hoşlandığım televizyon programı. şimdi cezalandırılan kanal olursa ancak denk geliyorum belgesellere. tabi televizyon izlediğim zaman da oldukça az.

Tunceli'nin Çemişgezek ilçesinde kayalıklardan düşerek görme yetisini kaybeden yavru ayı.

turkuaz geçirdiği birçok tedavi sonucu zamanla iyileşmeye başlamış.

Turkuaz'ın gözleri Bursa'da açılmış.

böyle güzel haberler çıksa hep karşıma ne güzel olurdu.

#33b1 entrysinde geçen ilk defa duyduğum atasözünü pazar kahvaltısında ev halkına sundum. uzun uzun tartışacağımızı düşünürken kardeşimden bir anda gelen (tasavvufi desem uygun olur mu? bilemedim.) açıklamayla tartışma bence mükemmel bir şekilde sonlandı: ''bir fayda ve iyilik eğer gelecekse en yakınımızdan, yani yüce yaradandan ve onun vesilesiyle gelir. gelmiyorsa bize kısmet değildir.'' manasında bir konuşma yaptı, ben de biraz süsledim buraya yazarken.

ebru gündeş: güneşin doğuşu batışı farksız...