Türkiye'nin memur portalı

sadece insanlarla bağdaştırmak yerine bir müddet yaşanan yerler için de kullanılabilecek ifade.

memleketim haricinde iki üç yer için bu ifadeyi kullanabilirim. askerlik yaptığım polatlı ve burdur gibi mesela.

kimya bilimi olmasına rağmen aklıma lise biyolojide geçen fakat kesinlikle yine kimyasal olaylar olan fotosentez, oksidatif fosforilasyon gibi ''artistik terimler'' getiren konu. artistik terimler dediklerim sadece ismen kafamda kalmış olup ne oldukları hakkında eskisi gibi bilgi sahibi değilim. aslında kafamda pazılın elemanlarının dağıldığı misal dağılmış bilgiler mevcut ama kafa bunları birleştirecek düzeyde değil. yine de z kuşağıyla kendimi kıyaslayabiliyorum.

kimya dersinde denklem denkleştirmek için neler yaşardık neler. karbonu denkleştirirsin hidrojen bozulur, onu denkleştirirsin oksijen sayıları tutmaz. sonra yan sınıfların kimya öğretmeninden kaçak destek alıp bu soruları çözmeler. hocalar durumun farkındadırlar muhtemelen.

hâlâ inanan var mı bu iddialara diye meraklandıran konu.

kendi adıma konuşayım: rusya'nın gücünü amatör gözlemlerime dayanarak tespit ettim. ortadoğu ülkelerinden azıcık hâllice. kesinlikle avrupa ve amerika'ya kafa tutacak kadar değil.

bize gelirsek, çok güçlü olmak zorundayız, hiçbir ülke dostumuz değil. tek başımızayız mübarek anadolu topraklarında; dünyanın tüm ülkelerinin gözü olduğu topraklarda.

kar görmek isteyen izmir'lilere naçizane tavsiye bakınız. (tam yerine rast geldi...)

yoğun geçen beş günün ardından kursağımızda kalacağını bile bile büyük bir hevesle girilen durumdur. hiç bitmemesi istenen gün, hafta içindeki kardeşlerinden daha hızlı bir şekilde umarsızca gözler önünde erir ve elimiz kolumuz bağlı kalır. kelimelerle anlatılabildiğine göre fazla sorun yoktur. bu psikolojiden henüz çıkamadan pazartesi sendromunun kollarına teslim oluruz. yaşanan bu döngü yılda elli kere kendini tekrarlar hiç aksamadan.