Türkiye'nin memur portalı

çalıştığım iş yerimde amirliğini yapmış olduğum servisin adında geçen kelime grubu.

eğitim ve iş güvenliği şefi ali...

ben olayın tam içindeyim fakat ne a sınıfı ne b sınıfı yada daha alt sınıflarda belgem yok.

olayın içindeyim fakat kendimce dünyanın yirmi yıl ilerisindeyim bu hususta. bu özellik bana gerçekten genetik olarak geldi; dedem ve babamdan yani.

işimi iyi yaptığımdan değil bu iddiam.

gerek yazılı gerek diğer prosedürler ülkemizde ve diğer ülkelerde bir yan iş yada değersiz teferruatlardan sayılmaktadır.

sorumlulukların dağıtımında ve işin mantığında büyük hatalar bulunmaktadır.

önemli olan iş güvenliği iken, kazaları önlemek iken türlü eylemlerle olay yaşanan kazalara suçlu aramak boyutuna gelmiştir.

insanlar kazayı önlemenin değerini göz ardı edip ''ben bu işten nasıl sıyrılırım?'' derdine düşmüştür.

ah ah! bu konuda yapılması gereken çok şeyler var dünyaca hep beraber.

sabah sabah yoğun bir iş temposuyla çalışırken mola verememe zorunluluğundan dolayı çay istedim bir bardak, ama aklımdan keşke iki bardak isteseydim de bir daha hem çaycıya getirme işi hem de bana telefon işi çıkmasaydı diye bir anlık düşünce geçti. sonra ne mi oldu? ilginçtir ki çaycı arkadaşım: şefim iki bardak getirmişim yanlışlıkla, ikinci bardağı da bırakayım mı diye sordu. şimdi bu olay buraya yazılmaz da ne yapılır?

inşallah aklımızdan geçen tüm iyi istekler hemen gerçekleşir.

benim dolabımın içinde bir tane taaa bindokuzyüzdoksanüç yılından kalma sapasağlam olan ve hâlâ atmaya kıyamadığım tarihi eser giysi.

hiç mi büyümedin yada tişört yıkanınca çekmedi mi eskimedi mi? diye sorulan soruları duyar gibiyim.

seneye de de giyersin diye almıştı annem.:) anne sözünden çıkamam.

giymeye kıyamadığım için toplamda on kere ancak giymişimdir, beş altı kere yıkanmıştır yani.

bayram zamanında dolaştığım mağazalarda yüz lira civarı tişörtleri görünce başımdan aşağı kaynar sular döküldü, ucuz tişört bulmak için yürümekten ayağıma kara sular indi.:) sonra eve geldim bir bardak soğuk kalabak suyu içtim.

yürümek, hızlı ve tempolu: hem stres hem kilo atarsın.

müzik dinlemek yüksek sesle: komşuları çıldırtmadıktan sonra ve bazı moral bozan şarkıları dinlememek kaydıyla.

şiir yazmak: zor iş ama denenebilir, kalemi elime alınca elim ''lâl'' oluyor.

resim yapmak: bana göre değil ama ben bile bazen yapıyorum. karakalem yada bilgisayardaki paint ile.

kitap okumak: her daim kafa dağıtır, moral verir, bazen olayları hüzünlendirir ve ağlatır, gözyaşlarınla stresini de akıtabilirsin pekâlâ.

eski ama kaliteli filmleri izlemek

bahçe işleri, evcil hayvancılık(muhabbet kuşu gibi)

aslında bu örnekler uzatılabilir ama hepsinin ortak küme adı ''hobi'' yada ''uğraş'' tır.

aklıma ''kadın ördeklere verilen isim nedir?'' sorusunu getirten konu.

suniye mi acep?