Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
ali mühendisBu üye ÇaylakBu üyenin profil sayfasına git |
|
|||||||
|
mecaz ya da gerçek olarak düştüğünde kimsenin elini uzatmadığı, kendi çabalarınla kalkmaya çalıştığın an.
filistin'de meydana gelen insanlık dışı hastane bombalama olayı dolayısıyla ülkemizde üç gün olarak ilan edilen durum.
üç aydır bu yaşı tam olarak yaşıyorum. şahsi, bedeni, akli bir problemle karşılaşmadım ve inşallah karşılaşmam, bugün merdivenleri çifter çifter hızlı bir şekilde çıktım ama biraz yoruldum. asansör var ama gerekmediği sürece yüzüne bile bakmam. ayrıca gözlüğümün kulağa denk gelen saplarının oralardaki beyaz saçlar üç numara tıraş olsam bile buradayız diye bağırıyor artık.
şu çevre baskısı yok mu? sendromu zorla yaşatmak için sanki toplu olarak anlaşıp üzerine geliyorlar insanın. çevre derken bir çevre değil, iş çevresi, aile çevresi, komşu çevresi olarak benim maruz kaldığım üç bağımsız çevre var. üçü de eş zamanlı -eş bulmak üzere- iyi organize olmuşlar sanki, her cepheden tatlı bir saldırı var üzerime üzerime; evlendirme baskısı, evlendirme mücadelesi, bana ne doktorlar ne mühendisler buluyorlar sayısı onu geçti, vara vara bir zalime bir kalpsize varmak da istemiyorum açıkçası ama iyi kalpli bir davulcu kızsa olabilir. ayrıca bu araştırmalardan elde edilebilecek bir sonuç var: benim yaşımın kuşağında büyük bir evde kalma sorunu bulunmakta.:) sosyologları göreve davet ediyorum. belki bu da amerikanın bir oyunudur.
birinci dünya savaşındaki osmanlı devleti gibi hissediyorum kendimi. ama bir kurtuluş savaşım olursa ve sonu evlilikle biterse türkiye cumhuriyeti gibi olmak içten bile değil. en son bir akraba düğününde yaşlı bir akraba, bir dahaki düğünün benim olması gerektiğini söyledi, kız buldun da evlenmedik mi? diyerek gülecektim ama yapamadım. düğündeki evlenen kuzen otuz yaşında bile değildi, yaşlı akrabam beni otuz filan sanıyor olabilir ama evde kaldığımın bilincinde.:)
şahsi düşünceme göre bu hayat bana yetti zaten, hayata doydum, uzatmalardayım, sırf yaşamak için yaşıyorum. sendrom bana uğradıysa bile yıllar öncesinden uğramıştır.
şimdi emeklilik hayali kurmak istesem daha yirmi yıl var ona da. belki bu da sendrom yaratmaz bana, sadece bulunduğum yerde yaşadığım zamanın iki katını daha yaşamak düşüncesi gözümde büyüyor.
1. | sıdıkahanım | |
2. | semraa-91 | |
3. | burgulukalpler |
Takip edilen yazar yok. |
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |