Türkiye'nin memur portalı

ülkemizin ünlü bir er kişisi 40 yaş küçük sevgilisi ile habere konu olmuş.

düşündüm de ben şimdi 40 yaşındayım, 26 yıl sonra şimdi doğmuş biriyle sevgili olmam bana oldukça yanlış gelirdi. şimdiki fikrim zaten bu durum yanlış.

yaş farkı 3 olur 5 olur, bence daha fazlası tuhaf.

bir hafta geriden başlamam lazım.

ailemizin en büyüğü olan amcam, atamız, memlekette, eskişehir'de geçen hafta şiddetli burun kanaması geçirmiş. bir gün sonra yine. inatçıdır ve hastaneye gitmek istemez, tahminimce hastane odasında tek başına kalmaktan korkuyor. çocuklarının saygı ve hürmette kusuru olmadığını en kalbi duygularımla biliyorum, allah da şahittir. pazar gecesi burun kanaması şiddetli olunca ikna edilip ambulansla hastaneye götürmüşler. tansiyon 22'lerde. (rahmetli babaannem 24-26 tansiyonla gezerdi son yıllarında, son zamanında felç geçirdi ve bir haftada vefat etmişti.) üç saatlik tedavi ile eve yollamışlar amcamı. hafızası ve akli durumu ileri derecede yüksek bir insandır amcam. salı sabahı, sararmış yüzüyle ve bitkin hâliyle, kendisine bir şey olması durumunda kızlarına ve oğluna yapmaları gereken resmi durumları izah edince durum biraz duygusallaşmış, kızları ve oğulları da tıpkı ben gibi göz vanaları çabuk açılan insan grubundalar. bize, gurbete haberin intikal etmesi salı öğleni buldu. anamın durumun ciddiyetini yaşlı gözler ve kesik cümlelerle bana haber vermesiyle hemen amirimden izin istedim. amcamın en yakın akrabası en küçük kardeşi olan babamdır, sonra ise ortanca kardeşi ve amcamın kendi ailesi gelir. babamı amcama sağ salim yetiştirme vazifesi benim için kutsaldır. salı gecesi 22.30 gibi vardık sılaya. bitkin, ağır durumdaki amcam bizi görünce nasıl mutlu oldu anlatamam. pazara kadar memleketteyiz. umudumuz amcamın iyileşip mümkünse bir müddet daha bizimle dünyada vakit geçirmesi. ama hayırlısı diğer istenmeyen durum ise de isyan ve itiraz etmeyiz, takdir-i ilahi.

hayattan 40 yaşıma gelmeden anladığım şey, ölüm yakınlarıma hangi zamanda uğrarsa uğrasın bir alışkanlık yapmıyor, 10 yaşımda babaannemi kaybettiğim zaman ne hissettiysem, sonraki yıllarda anneannemi, dedemi ve teyzemi kaybettiğimde de derin üzüntüler yaşadım.

kısacası akraba ziyaretleri çok mühimdir, ölene kadar pişman olabilirsiniz sağlığında akrabanızı ziyaret etmekten kaçınırsanız.

bir not: yaklaşık on sene önce sokaktaki bir komşu çocuğu amcamın eski arabasının değersiz dikiz aynasını futbol topu ile kırmış. aynanın maddi değeri 20 lira, amcam olaya balkondan gizlice tanık olmuş, aşağı inmiş aynayı kimin kırdığını sormuş, çocuk ben kırdım diye tereddüt etmeden itiraf etmiş. çocuğa ufak bir hoş ders vermek için aynanın bedeli bir lira diyerek çocuktan bir lira almış ama sembolik. salı günü, bu olay yıllarca amcamın içine oturmuş olmalı ki, kızlarına o çocuğu bulup bir liranın karşılığı olarak iki yüz lira vermelerini, çocuktan da helallik istemelerini söylemiş. dedemin nasihati vardı hepimize, sakın devlete ve insanlara borçlu olmayın diye, bu nasihat sadece tarafımdan değil ailemin diğer üyeleri tarafından da çok ciddiye alınmış olmalı.

malların bedavadan daha ucuz bulunduğu zaman-mekan bileşimi.

bozuk paralarla pazar arabası doldurulabilir inanın ki.

salçalık domatesin en güzel ve en ucuzu sizin olur.

iyi bilirim bu konuyu...

bir nedeni olabilir, bir maruzatları olabilir. yaşın büyük küçük olduğuna bakmadan, arada varsa yaşanmış olan kırgınlıkları unutup bu akrabalar aranabilir.

sıla-i rahim.

işleri düşünce aramayı planlıyor olabilirler.

iletişimin koptuğu süre çok uzamış da olabilir ama bir yerden yeniden başlanabilir.

belki evdeki sobadan, doğalgazdan zehirlenmiş olabilirler...

atalarımız ne demiş:

''canım sen aşkı hiç küçük bir şey sanma, gözümde bir damla, arkası dev dalga...''