Türkiye'nin memur portalı

büyük amcamın ve aynı zamanda rahmetli büyük teyzemin en büyük kızının attığı bir resim üzerine whatsapptan verebildiğim tek cevap.

resimde: ''kuzen dediğin zaman akan sular durur, ne dert varsa unutulur. mevzu kuzense onun için her şey feda edilir.'' yazıyordu bir papatya fotoğrafının üstünde.

allah'tan oda arkadaşlarım odada değildi, bende bir duygusallık oluştu, gözlerim yaşardı, hatta kısa süreli bir hıçkırıklı ağlama durumu yaşadım aylardır görmediğim taaa uzaklardaki kuzenimin bu mesajına.

benim için abla değerindedir zaten. kuzen lafına bu yüzden arka fonda biraz da bozuldum ya neyse.

üniversitenin son sınıfının başında kafam çalışmaya başladı sanırım okula otobüs-tramvay aktarmaları yerine bisikletle gitmeye başladım. fakülte, evimize sekiz kilometre uzaktaydı, bisikletle yarım saatte okula gidebiliyordum. toplu taşıma kullandığımda ise iki saat önceden evden çıkmam gerekiyordu. hem zamandan büyük tasarrufum oldu, hem ulaşım giderlerim sıfırlandı, hem de askere almazlar diye kendi kendime kuruntu ettiğim fazla kilolarımdan kurtuldum. bir taşla üç kuş.

ıssız ormanlar.

ıssız nehir kenarları.

nerede ıssız coğrafi yer şekli varsa orası.

datça'daki yazlığımızın çevresinde on beş tane,

didim'dekinde on tane,

anamur'da yirmi tane,

alanya'da on sekiz tane...

olmasını umardım ama önce bu ilçelerden yazlık almamız lazım. üç bin ay hiç yemeden maaşımı biriktirirsem olur bu iş.

1976 model anadol kamyoneti kamyon kabul edelim.

anadolun kasasında rahmetli dedemin değme kaportacıları kıskandıracak güzellikte yaptığı tenekeden kasa kabini var.

zaman 1983-1999 aralığındaki yaz aylarının istisnasız her pazarı.

istikamet eskişehir ilinde bazen orman fidanlığı, bazen musaözü göleti, bazen tandır köyü, bazen beşik deresi, bazen de kızılay asırca gençlik kampı.

iki adet kalabak suyu damacanası, ''piknik tüpü''(gerçekten amacına uygun kullanım için yani piknik için), çaydanlıklar, dolmalık biber, domates, salata poşetleri arasında,

egzoz kokusu kabine buram buram gelirken,

''çadırımın üstüne şıp diye damladı'' şarkısı yüksek sesle söylenirken,

henüz ebediyete intikal etmemiş canımın içi akrabalarımın arasında,

tıngır mıngır yol sesleri eşliğinde yaşadığım durum.

''bugün ne olsa seni mutlu ederdi sorusu'' için cevabım: bu kamyon kasasındaki ortama ve o anki zamana bir ziyaretim söz konusu olsaydı.