Türkiye'nin memur portalı

hayatımızda kötü giden şeyler zaten kötü bir şekilde biter,

hayatımızda güzel giden şeylerin bitişi de kötü olacağı için

hayatımızda devam eden şeyler kötü de olsa iyi de olsa güzel bir bitiş benim bakış açımdan imkansızdır. bitişler her zaman hüzünlüdür.

''bile'' sözü kullanılarak eşeği aşağılama girişimidir. bu insanların ne alıp veremediği var acaba hayvanlarla? ayrıca eşekler bir kere bile çukura düşmez. çünkü kocaman gözleri ile önlerini gayet iyi görürler.

bir kişi var ama söyleyemem, adam benim kapladığım hacimin içinden geçmeye çalışırcasına bana çarpıyor. bu durum en az beş altı kere oldu. aynı adam diğer kişilere bunu kesinlikle yapmıyor. herhalde beni yok sayıyor. ilginç.

varlığımın delisi, yokluğumun tiryakisi olabilir belki de.

''hiçbir şey yoktur, olsa bile düşünülemez, düşünülse bile başkasına aktarılamaz.''

televizyonda öğrendikten sonra kendi imkanlarımızla self servis olarak çocukluk ve gençliğimizin büyük bölümünde uyguladığımız yarışma. orijinal mikrofonumuz yoktu ama saç fırçası, tahta tokmak ve ''şekli mikrofona benzer'' eşyalar elimize geçince başlardık bu yarışmaya.

okula gidiyor musun? -sık sık.

on yaşında mısın? -tam üstüne bastın!

dersler zor mu? -bazıları zor.

televizyonunuz var mı? siyah beyaz ama idare eder.

bu yarışmayı kazanacak mısın? -evet.:) ve gelsin müzik, ağzımızla çaldığımız şekliyle: '' dı dıtdıdı dıdıdıt dıt dıt dıt dıt dı dı...'' (müziği böyleydi di mi?)

saygım sonsuzdur kendisine.

işlerimi, vatani bir görev olduğundan da kaynaklı, eksiksiz yerine getirmeye çalışıp amirime yük olmak istemem.

benim hakkımda ne düşündüğünü hep merak ederim.

ben amir olmak istemem.